سفر در عصر طلایی ظهور شاید اصطلاح «دل به جاده زدن» را شنیده باشید. اصطلاحی که به معنای «مسافرت کردن» است. این روزها، دل به جاده زدن، با خطرات بسیاری همراه است. ممکن است برخی به علت آنکه از پس هزینه های سفر برنمی آیند یا امنیت جاده ها ناکافی است، یا حتی از ترس آنکه در غیابشان، دزد خانه و کاشانه شان را ویران کند، قید سفر را رفتن را می زنند. در صورتی که سفر، می تواند آثار و برکات بسیاری برای فرد و جامعه داشته باشد.

سفر در عصر طلایی ظهور شاید اصطلاح «دل به جاده زدن» را شنیده باشید. اصطلاحی که به معنای «مسافرت کردن» است. این روزها، دل به جاده زدن، با خطرات بسیاری همراه است. ممکن است برخی به علت آنکه از پس هزینه های سفر برنمی آیند یا امنیت جاده ها ناکافی است، یا حتی از ترس آنکه در غیابشان، دزد خانه و کاشانه شان را ویران کند، قید سفر را رفتن را می زنند. در صورتی که سفر، می تواند آثار و برکات بسیاری برای فرد و جامعه داشته باشد. امیرمؤمنان علی (علیه السلام) می فرمایند: «مسافرت کنید که در آن پنج فایده است: اندوه زدایی، درآمد زایی، دانش افزایی، ادب آموزی و همراهی با شرافتمند.» (1)برخلاف این روزها که بسیاری از مردم، بخاطر خطر دل به جاده زدن، مسافرت را ترک می کنند، در زمان ظهور به علت آنکه ترسی از بابت ثروت، امنیت جاده ها و شهرها وجود ندارد، مردم می توانند از فواید سفر بهره ببرند. در ادامه در سه بخش «وضعیت معیشت مردم»، «امنیت در همه جا» و «آبادانی شهرها»، به بخش کوچکی از دل انگیزی عصر ظهور اشاره می کنیم. وضعیت معیشت مردمدر عصر ظهور، کسی نگرانی مادی نخواهد داشت. از آنجایی که عدالت اقتصادی در عصر ظهور بطور کامل محقق می شود، هیچ تفاوت طبقاتی فاحشی میان مردم دیده نمی شود و هر کس، بهره ای به اندازه ی تلاشش خواهد برد. وضع مالی مردم در عصر ظهور چنان پر رونق است که در روایتی از رسول مهربان اسلام (صلی الله علیه و آله)، چنین آمده است: «قیامت برپا نمی شود.. مگر آن که ثروت در میان شما افزون گردد تا آنجا که صاحب ثروت به دنبال کسی می گردد که صدقه اش را بپذیرد و وقتی آن را به شخصی می دهد، او می گوید» نیازی به آن ندارم.» (2)همچنین، در روایتی از ایشان آمده است: «کسی نزد او (حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه)) می آید و می گوید: «ای مهدی! به من [مالی] بده...پس او تا آنجا که بتواند حمل کند، در لباسش پول می ریزد.» (3) امنیت در همه جااین همه قفل و دزدگیر و زنجیر و تمهیدات امنیتی بکار رفته در خانه و دیگر اموال مردم، نشان می دهد که مردم آخرالزمان، بهره ی چندانی از امنیت ندارند. غیر از آنکه دزدها در میان شهرها، پرسه می زنند، در جاده نیز، امکان غارتگری وجود دارد؛ علاوه بر غارتگری، خطر و ترس از جان نیز در جاده موج می زند. لابد آمار تلفات جاده ای را در اخبار دیده اید! بگذریم. در دوران ظهور، کسی نیست که نگران قفل خانه اش و یا دزدیده شدن وسایلش باشد. همچنین، آنقدر امنیت در تمامی نقاط زمین موج می زند، که کسی حتی از حیوانات درنده نیز نمی ترسد. در روایات معصومین آمده است: «هرگاه حضرت قائم (ع) قیام کند، به عدالت حکم می کند و در زمان او ستمگری برچیده می شود، به وسیله ی آن حضرت، امنیت در راه ها برقرار می گردد و زمین برکاتش را بر می آرود و هر حقی به حقدار می رسد.» (4) همچنین در تأویل آیه ی «در این راه ها، شب و روز را با امنیت سپری کنید.» (5)، آمده است: «با قائم ما اهل بیت [محقق می شود].» (6) یکی از زیباترین و گویاترین احادیثی که در این باره آمده است، از امیرالمؤمنین علی (ع) است که می فرمایند: «...کینه و لجاجت از دلهای بندگان رخت می بندد و جانوران وحشی و اهلی صلح و سازش کنند تا آنجا که یک زن از عراق تا شام پیاده می رود و جز بر روی گیاهان پا نمی نهد در حالی که زینتش همراه اوست؛ هیچ حیوان وحشی به او حمله نمی کند و او نیز از آن نمی ترسد.» (7) آبادانی شهرهایکی از زیبایی های دوران ظهور، آن است که هیچ خرابی و یا ویرانی در زمین باقی نمی ماند. بنابراین مردم خوشبخت عصر طلایی ظهور، هرگز به فکر این نمی افتند که کدام مقصد را برای سفر انتخاب کنند؛ چرا که همه جا آباد است.«قلمرو مهدی (عج) به شرق و غرب عالم خواهد رسید. گنج ها برای او آشکار خواهد شد و هیچ نقطه ی ویرانی، در زمین باقی نمی ماند جز آنکه آباد می گردد.» (8) براستی در روزهای طلایی ظهور، دل به جاده های سرسبز و خرم سپردن برای رسیدن به مقصدی امن و آباد، چه آسان است... پی نوشت:1. مستدرک الوسایل، ج 8، ص 115؛ به نقل از جوادی آملی، عبدالله، مفاتیح الحیات، ص 1792. بخاری، الصحیح، ج 9، ص 74؛ به نقل از صدر، محمد، تاریخ پس از ظهور، موسسه ی موعود، 1387، ص 4643. ینابیع الموده، قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ص 517؛ به نقل از همان، ص 4664. بحارالانوار، ج 52، ص 338؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 1، ص 915. سوره ی سبا، آیه ی 186. المحجه، ص 175؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، همان.7. بحارالانوار، ج 13، ص 182؛ به نقل از صدر، محمد، همان، ص 4708. قندوزی، همان، ص 341؛ به نقل از همان، ص 467 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه