از اینکه در عبادت اشک چشم ندارم در رنج هستم لطفا مرا راهنمایی کنید

اشک نوعی کمال است و بدست آوردن کمالی همچون اشک به تدریج درست می شود، همین که شما به فکر بدست آوردن این نوع کمالات می باشید، مقدمه ای است برای بوجود آمدن اشک در عبادت. توجه داشته باشید که رنج بردن در این مورد نیازی نیست چرا که همین قدر که به فکر اشک ریختن در عبادت هستید کافی است، مطمئنا قبل از ریختن اشک دل باید محزون و شکسته شود و این حزن و اندوه دل، مقدمه ای است برای اشک که به تدریج درست می شود، بعضی از روایات این حالت را تباکی نامیده اند یعنی خود را به حالت گریه در آوردن، اگر چه شخص گریه نکند و حالت گریه به خود بگیرد، که این حالت تباکی حکم گریه کردن را دارد و همان ثوابی که به گریه کردن می دهند و شخصی که تباکی کننده می دهند. از کارهایی که باعث برانگیختن رقت و به وجود آمدن گریه و ترسی که از جهت بزرگی خداست می شود، می توان به گذاشتن سر بر دیوار، راه رفتن و ایستادن، و خود را در روز قیامت فرض کردن و آن گاه با آنچه درباره ملامت مجرمین وارد شده است، خود را ملامت کردن، نام برد. همچنین می توانید قبل از شروع نمازها بخصوص نماز صبح، دعاهایی که بسیار حزین هستند مانند مناجات خمس عشر و یا مناجات امیر المؤمنین(ع)و دعای ندبه را بخوانید، علت اینکه نماز صبح را ذکر کردیم این بود که قبل از نماز صبح انسان آمادگی بیشتری برای گریه و مناجات با خدا دارد و در روایات هم به این وقت تصریح شده و اهمیت خاصی برای عبادت در این وقت قائل شده اند. البته گاهی اوقات شیطان از راه خوب وارد می شود و انسانهای خوب را نسبت به کارهای خوب حساس می کند و از این طریق او را گمراه می نماید مثلا هنگام نماز خواندن این چنین انسانی را وسوسه می کند که چرا نمازتان همراه با اشک نیست، مواظب باشید چنین وسوسه هایی گریبانگیر شما نشود و مورد وساوس شیطانی واقع نشوید. در پایان برای اطلاعات بیشتر در این زمینه لینکی از همین پایگاه خدمتتان ارائه می شود: تَباکی .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه