شخصی فوت کرده و از او یک همسر و پنج دختر باقی مانده؛ یکی از دخترها فوت می‌‏کند و از وی دختری به جای می‏ماند که بعداً همین دختر نیز فوت می‌‏کند سپس مادربزرگ وی (همسر متوفی) مدعی می‌شود که نوه من سهم‌‏الارث خود را به من بخشیده، و پس از من آن را بدهید تا برایم حج بجا آورند. دخترها آن را پذیرفته و پس از مرگ مادر، حصه خواهر فوت شده خود را تصاحب می‌‏کنند و حصه دختر فوت شده خواهر را به وصی مادر تسلیم می‌‏کنند تا حج از جانب او بجای آورد، اما شوهر دختر فوت شده، وصیت مادر زن را قبول ندارد و می‌‏گوید از همسر من یک دختر مانده که سهم مادرش یعنی همسر من به او می‌‏رسد و سهم دخترم که او نیز مرده به من می‌‏رسد. (در خصوص هبه، سند و شاهدی نیست.) وصی می‌‏گوید میت ذی‌الید بوده و قول ذی‌الید معتبر است. زوجه شما حق خویش را تا زنده بود از مادربزرگش مطالبه نکرد و ادعای شما که داماد هستی، ادعای بر میت بوده و پذیرفته نیست، بنابراین: 1. این هبه بدون سند و شاهد، چه ‏حکمی دارد؟ 2. ذی‌الید بودن میت در این خصوص، اعتبار دارد یا خیر؟ 3. ادعای داماد حق ‏است یا باطل؟ 4. متصرف شدن خواهران حصه‌شان را بعد از فوت مادرشان، دلیل اثبات ادعای داماد در خصوص حصه زوجه‏اش می‌‏شود یا خیر؟

تا به طریق شرعی اثبات نشود که دختر متوفی حق‌الارث خود را به مادر هبه کرده است هبه ثابت نمی‌‏شود و حق دختر مذکور به وارث او می‌‏رسد. منبع: ره توشه قضایی (استفتائات قضایی از محضر امام خمینی رحمه ‌الله)، نشر قضا، 1390. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه