سوال فوق مشتمل بر دو قسمت است : قسمت اول این که مقصود از شش روز چیست , درصورتى کـه در آغاز آفرینش شب و روزى در کار نبود ؟پاسخ این قسمت این است که اصولا لفظ یوم که مـرادف آن در زبـان فـارسى کلمه روز است , در هر مقامى روى مناسبتى معناى مخصوصى به خود مى گیرد . مـعـمـولا ایـن لـفـظ در هـمان معناى روز که ضد شب است به کار مى رود و در قرآن نیز در این معنى زیاد به کار رفته است ولى گاهى همین لفظ به معناى« دوران»، استعمال مى شود ,بطورى که اگر چیزى دورانهاى مختلفى داشته باشد , به هر دورانى یوم ( روز )اطلاق مى گردد .

سوال فوق مشتمل بر دو قسمت است : قسمت اول این که مقصود از شش روز چیست , درصورتى کـه در آغاز آفرینش شب و روزى در کار نبود ؟پاسخ این قسمت این است که اصولا لفظ یوم که مـرادف آن در زبـان فـارسى کلمه روز است , در هر مقامى روى مناسبتى معناى مخصوصى به خود مى گیرد . مـعـمـولا ایـن لـفـظ در هـمان معناى روز که ضد شب است به کار مى رود و در قرآن نیز در این معنى زیاد به کار رفته است ولى گاهى همین لفظ به معناى« دوران»، استعمال مى شود ,بطورى که اگر چیزى دورانهاى مختلفى داشته باشد , به هر دورانى یوم ( روز )اطلاق مى گردد . مـثـلا پـیـر مردى مى گوید : روزى کودک بودم , روزى هم جوان بودم , امروز دیگر پیرشده ام چـون ایـن دورانها مانند حلقه هاى زنجیر یکى به دیگرى مانند سه روز معمولى وصل است , از این نظریه این سه دوران مختلف زندگى را به لفظ روز تعبیرمى کند . امـام عـلـیه السلام مى فرماید : الدهر یومان یوم لک و یوم علیک روزگار دو روزبیش نیست , روزى به نفع تو مى گردد و روزى هم بر زیان توست یعنى انسان در طول زندگى خود دو دوران مـخـتـلف دارد , روزى در اوج قدرت است و روزى گرفتار مشکلات. روى ایـن بیان , مقصود از شش روز که زمین و آسمان در آن آفریده شده است , شش دوران است کـه بر زمین و آسمانها گذشته تا به صورت فعلى درآمده است ; یعنى ,این وضع فعلى در زمین و اجـرام آسـمانى نتیجه یک سلسله تحولات پى در پى است که درآنها پدید آمده و در نتیجه پس از طى این مراحل , به صورت فعلى درآمده اند , حال ممکن است مدت یک دوران , ده میلیون سال یا ده میلیارد سال بوده باشد . قـسـمـت دوم ایـن اسـت که چرا تمام آنها را در یک لحظه خلق نکرده و بطور تدریج ,خلقت آنها صورت پذیرفت ؟پاسخ این سوال این است که : اولا باید دانست هستی و چیستی مخلوقات و چگونگی ایجاد و تحول آنها، تابع اراده و مشیت خداست. اگر اراده خداوند بر آفرینش یکباره تعلق بگیرد. آن موجود به صورت «کن فیکون؛ باش پس می باشد»، (بقره(2)، 117) وجود می یابد. ولی اگر اراده خداوند بر آفرینش تدریجی تعلق بگیرد، به صورت تدریجی آن موجود تحقق می یابد «هو الذی خلق السموات و الارض فی سته ایام؛ اوست که آسمان و زمین را در شش روز آفرید.»، (سوره هود (11)، آیه 7) بنابراین نه تنها وجود معلول بلکه چگونگی ایجاد آن نیز تابع علت می باشد.وثانیا جهانى که ما در آن زندگى مى کنیم , جهان ماده اسـت وتـکـامل تدریجى از آثار لاینفک موجود مادى به شمار مى رود و امور مادى بالطبع درطى زمان از صورتى به صورتى درآمده و مراحلى را طى مى نماید و در نتیجه یک پدیده کامل مى شود و زمین و آسمانها نیز از این قانون مستثنا نیست . شـمـا هـر کـدام از پدیده هاى مادى را در نظر بگیرید ملاحظه خواهید کرد که تمام آنهاتدریجا از نردبان تکامل بالا مى روند . گـیـاهان و درختان پس از گذشت زمانى مثلا به صورت یک بوته گل , یا یک درخت برومند در مـى آیند ; معادن و منابع تحت الارضى , بامرور زمان پس از فعل و انفعالات زیادى متحول به یک مـاده مـعـدنـى مـى شود , حیوان وانسان تا دوران جنینى را در رحم در مدت مخصوصى به پایان نرساند , نمى تواند درجهان وسیعترى زندگى کند و این قانون در همه جا و همه چیز جهان ماده حکومت مى کند. بنابر این می توان گفت خداوند دوگونه مخلوق دارد: 1-مخلوق دفعی الوجود 2-مخلوق تدریجی الوجود .مجردات دفعی الوجود هستند وموجودات مادی وجسمانی به تدریج به وجود می آیند.آسمان وزمین نیز از قاعده جهان مادی مستثنی نیست. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه