در بخش ابتدایى مبایعنامه اى آمده: «... این معامله به عنوان عمرى است، یعنى فروشنده مادام العمر در این معامله اختیار فسخ دارد...» و در سطور آخر چنین مرقوم گردیده: «.. شرط مى گردد که معامله مرقومه عمرى است یعنى مادام عمر فروشنده اختیار فسخ آن با فروشنده مى باشد...» همان طور که مستحضرید در این معامله خیار شرطى وجود دارد و آن در نظر گرفتن حق فسخ براى فروشنده در تمام عمر وى مى باشد که باعث تزلزل عقد موصوف مى گردد و از طرفى خیار شرط مى بایست مدّت معیّن و معلومى داشته باشد، حال این که در عقد موصوف مدّت آن معیّن ومشخّص نشده، که باعث مجهول ماندن خیار شرط گردیده است. از نظر حضرتعالى چه حکمى دارد؟

درست است که شرط مجهول باطل است، ولى شرط مادام العمر از نظر عقلا جز شرط مجهول حساب نمى شود و در بسیارى از موارد چیزى را به کسى واگذار مى کنند و منافع آن را مادام العمر براى خود قرار مى دهند یا حقّ فسخ مادام العمر مى گذارند و دلیلى بر بطلان آن نداریم. از این گذشته به فتواى ما شرط فاسد مفسد، عقد نیست. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه