آیا انسانی که در این دنیا بیمار است در آخرت هم این بیماری را با خود می برد

بیماری در دنیا باعث ترقی انسان در آخرت می شود چرا که هربار مریضی و درد و رنجی که یک شخص در این دنیا متحمل می شود باعث نزول و فروکش کردن گناهان و عقوبت اخروی شخص در آن دنیا می شود البته کاهش عذاب و گناه در آخرت دارای شروطی است، اولا: شخص مریض و دارای درد و رنج، صبر و تحمل بر درد را داشته باشد چون انسانی که صبور نباشد اجر خود را تاحدودی در این دنیا ضایع کرده، ثانیا: بر مصیبتهای وارده و مریضی که شخص مبتلا به آن شده با وجود همه سختیهایی که دارد، راضی به رضای خداوند تبارک و تعالی باشد، چرا که خیلی از اوقات انسان از خیری که به او می رسد خبر ندارد، بیماری هم خیر بر افراد می باشد بخاطر همین است که باعث ترقی انسانها می شود. اما نکته ای که باید متذکر شویم این است که بسیاری از اوقات توهمی برانسانها بوجود می آید و گمان می کنند که مفهوم آیه «وَ مَنْ کانَ فی‏ هذِهِ أَعْمی‏ فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمی‏ وَ أَضَلُّ سَبیلاً  و هر که در این دنیا کور (دل) باشد در آخرت نیز کور است و (از راه سعادت) گمراه‏تر است[1] » همان کوری چشم است، بلکه در این آیه کوری چشم سر ملاک نیست بلکه ملاک، کوری دل می باشد، چرا که هر که در این دنیا کوردل و گمراه باشد در آن دنیا هم کوردل ظاهر خواهد شد. پس اشتباه نشود که بیماری ظاهر(درد در بدن یا نقص عضو) با بیماری باطن(گمراهی) فرق می کند. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه