تحقیق وقتی معنا دارد که شخص با سواد باشد یک بی سواد به هر عالمی رجوع کند دلایل فلسفی و نقلی‌ای می شنود که از صحت آنها با خبر نیست چطور می تواند قضاوت کند؟

هر کسی در حد معلومات خودش( و معلومات با سواد ملازمه ندارد )می تواند تحقیق کند و حتی قضاوت کند .برای یک فرد بی سواد اصلا شبهه دلایل فلسفی طرح نمی شود تا نوبت به جواب برسد . مثلا شبهاتی که برای ملاصدرا مطرح بوده است برای شما مطرح نیست چرا که اصلا شما به مقدمات ان شبهه هنوز نرسیده اید و در نتیجه وقتی که توان فهم شبهه را ندارید شبهه و سوال هم استقرار پیدا نمی کند تا نیاز به جواب احساس کنید . بنابراین کسی ممکن است با ایمان کامل زندگی کند و هیچ سوال فلسفی برایش مطرح نشود چرا که در ان حد که سوال برایش مطرح بوده است به جواب متناسب هم دست پیدا کرده است و لذا در حال اطمینان ( که محل بحث ماست ) به سر میبرد و همین اطمینان هم در قیامت برایش حجت است چون حالت شک نسبت به شبهه بالاتر برایش اصلا ایجاد نشده است .از اینها گذشته بسیاری از ادلّه را می توان با زبانی ساده ، حتّی برای کودکان نیز بیان داشت کجا رسد برای افراد بزرگ سال. البته باید توجّه داشت که تحقیق هر کسی به حسب خود اوست. کسی از یک بی سواد انتظار تحقیق یک دانشگاهی را ندارد. همچنین باید توجّه داشت که کسب سواد و معلومات در هر سنّی برای انسانها لازم عقلی است و عقل حکم می کند که مقدّمات تحقیق را باید فراهم نمود که یکی از آنها سواد است. عذر نیز در این مورد پذیرفته نیست. وجود کسانی چون جهانگیرخان قشقایی که چوپانی چهل ساله بود و در همان سنّ به درس آموزی پرداخت و از عرفا ، حکما و فقهای بزرگ گردید ، راه عذر را بر هر کسی می بندد. هر مقصدی راهی و مقدّماتی دارد که باید فراهم شود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه