آيا لعن و دعاي بد کردن در حق انساني ديگر, مستجاب مي شود؟

در ابتدا بايد گفت: انگيزه ها و عواملي كه موجب مي شود يک انسان در حق كسي دعاي شر بكند و او را لعن و نفرين نمايد، متفاوت است؛ لذا به حَسَب موارد، صحت و عدم صحت نفرين و استجابت و عدم استجابت آن نيز فرق خواهد كرد كه به سه مورد اشاره مي شود: 1. اگر با انگيزة ديني كسي را نفرين کند، هيچ محذور و اشکالي ندارد، مثلاً به خاطر اين كه كسي به پيشوايان دين ظلم كرده است و يا كسي كه حقيقتي را عمداً و بدون عذر شرعي انكار كرده و يا بر عليه عقايد مذهبي و ديني فعاليت تخريبي انجام دهد و عقايد مردم را نسبت به باورهاي الهي و قرآني عمداً و عملاً، به عنوان دين ستيزي و امثال آن دچار تزلزل نمايد، در اين گونه موارد نه تنها لعن و نفرين و دعاي بد كردن در حق آنها محذوري ندارد، بلكه مستحب هم مي باشد. به همين جهت در زيارت عاشورا نسبت به كساني كه به پيامبر _ صلّي الله عليه و آله _ و خاندان او ظلم كرده اند لعن و نفرين شده و از مؤمنين خواسته شده كه با خواندن آن زيارت آن ستمكاران را لعن نمايند. اين لعن و نفرين ها از طرفي اعلان موضع و اظهار تنفر و بيزاري از دشمنان دين است تا چهرة زشت آنها بر جهانيان معلوم شود و اين خود يكي از محورهاي اساسي ارتباطات در دين اسلام مي باشد كه در فروع دين از آن به تَبَرّي تعبير شده است. از طرفي اين لعن و نفرين ها بر عذاب ظالمين خواهد افزود و آتش جهنم را بر آنها سخت تر و شعله ورتر خواهد نمود. البته اين لعن و نفرين ها فقط در زيارت ها نمي باشد؛ بلكه در قرآن هم ، خداوند در مورد كفار معاند چنين مي فرمايد: اولئك يلعنهم الله و يلعنهم اللاعنون؛ «كافران را خدا لعنت مي كند و لعنت كنندگان هم لعنتشان مي كنند». و در جايي ديگر مي فرمايد: «كساني كه كافر شدند و در حال كفر مردند. لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آنان باد». 2. اما اگر دعاي بد و لعن و نفرين نسبت به كسي بر اساس انگيزه هاي نفساني باشد و از روي بدخواهي بي مورد و كينه و حسادت و ساير عوامل و امور نفساني صورت گيرد، بطور يقين ناصواب است و اسلام هرگز آن كار را تأييد نمي كند و در رواياتي از امام باقر _ عليه السلام _ آمده است که ايشان فرمودند: «چون لعنت از دهان شخصي بيرون آيد ميان او و آن شخص كه به او لعنت شده تردد مي كند اگر آن شخص مستحق لعن باشد به او تعلق مي گيرد و اگر نباشد به صاحبش بر مي گردد».البته بعضي از دعاهاي بد و چشم زخمها و شرور هستند كه دامنگير انسان مي شوند، زيرا هر چيزي اثر خاص خودش را دارد و اگر تأثير هم بگذارد و ناحق باشد شخص دعا كننده نزد خدا مسؤول است. 3. بعضي انسانها هستند كه نفرين آنها بدون ترديد مستجاب مي شود و در روايات به آنها اشاره شده است و آنها كساني هستند كه ظلم به آنها شده و مظلوم واقع شده اند. پيامبر گرامي اسلام _ صلّي الله عليه و آله _ مي فرمايند: «از دعاي مظلوم بترسيد چون كه او با دعا حق خويش را از خدا مي خواهد و خدا حق را از حق دار دريغ نمي دارد». در جايي ديگر مي فرمايد: «از نفرين مظلوم بترسيد، زيرا نفرين وي بر ابرها مي رود و خداوند مي گويد: بعزت و جلال من سوگند كه تو را ياري مي كنم، اگر چه پس از مدتي باشد». آري! آه مظلوم خانمان سوز است، حتي اگر كافر باشد، چرا كه پيامبر _ صلّي الله عليه و آله _ مي فرمايند: «از نفرين مظلوم بترسيد اگرچه كافر باشد، زيرا در برابر نفرين مظلوم پرده و مانعي نيست». نتيجه: بنابر آنچه گفته شد اين چنين نيست كه دعاي بد و لعن و نفرين هميشه صحيح باشد و مورد اجابت واقع شود؛ بلكه بايد نفرين كننده يا شخصي باشد كه مظلوم واقع شده و حقي به گردن ديگري داشته باشد و به انگيزة حق طلبي نفرين كند و يا نفرين شونده از كساني باشد كه دين اجازة لعن آنها را داده باشند. در اين صورت است كه خداوند تضمين كرده كه نفرين مورد اجابت واقع خواهد شد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه