در بعضی از آیات قرآن اشاره شده است که شیطان قدرت تسلط بر بندگان مخلص خدا را ندارد. در آیه 24 سوره مبارکه یوسف نیز اشاره می کند که یوسف پیامبر از بندگان مخلص خدا بوده است، ولی در آیه 42 سوره یوسف در عبارتی می فرماید شیطان یاد خدا را از ذهن یوسف برد، این تسلط را چگونه توجیه می کنید در صورتی که یوسف طبق آیه 24 از بندگان مخلص بود، پس چرا شیطان توانست او را فریب دهد؟

حضرت یوسف به دلیل امتناع از خواهش زلیخا، به زندان افکنده شد. در آنجا با زندانیان رفیق شد و به مشکلات آنان و هدایتشان پرداخت. شبی دو تن از دوستان هم بند حضرت یوسف(ع) خوابی دیدند و خواستند که حضرت خوابشان را تأویل کند. ایشان در تعبیر خواب فرمود: ای دوستان زندانیم! یکی از شما، آزاد می شود و به ارباب خود شراب می نوشاند و دیگری به دار آویخته می شود و آن قدر بالای دار می ماند که پرندگان با نوک خود از سر او می خورند. امری که درباره آن از من نظر خواستید، حتمی و قطعی است.[1] حضرت یوسف به صورت قطعی می دانست که یکی از این دو زندانی، آزاد می شوند. لذا به فردی که آزاد می شد؛ سفارش کرد: قصه بی گناهی مرا نزد اربابت بیان کن -که اگر می گفت: اسباب آزادی حضرت یوسف فراهم می شد- ولی این زندانی بعد از آزاد شدن، خواسته حضرت یوسف را فراموش کرد که در این فراموشی شیطان دخیل بود. از آنجایی که شیطان دشمن قسم خورده بشر و مؤمنان است؛ در صدد آزار و اذیت آنهاست. در نتیجه با فراموشاندن هم بند یوسف، اسباب طولانی شدن زندان آن حضرت را فراهم کرد. پس در آیه 42 سوره مبارکه یوسف، کسی که شیطان یاد خدا را از ذهن او زدود، دوست و همراه یوسف(ع) در زندان بوده است نه خود حضرت. بنابراین در ترجمه ها نیز می خوانیم: شیطان یاد خدا را از ذهن رفیق یوسف پیامبر(ع) برد.   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه