به موجب مادّه 698 قانون مدنى (كه برگرفته از فقه اماميّه است) بعد از اين كه ضمان بطور صحيح واقع شد، ذمّه مضمون عنه برى و ذمه ضامن نسبت به مضمون له مشغول مى‌شود. در صورتى كه در مادّه 723 همان قانون آمده: «ممكن است كسى در ضمن عقد لازمى به تأديه دين ديگرى ملتزم شود در اين صورت تعليق به التزام مبطل نيست مثل اين كه كسى التزام خود را به تأديه دين مديون معلق به عدم تأديه او نمايد» آيا مادّه اخير در مقام ايجاد عقد ديگرى مانند ماهيّت ضم ذمه به ذمه مى‌باشد يا در مقام بيان يكى از اقسام ضمان است؟ همچنين در مادّه 699 همان قانون، تعليق در ضمان مبطل عقد دانسته شده، ولى در ذيل ماده آمده: «ولى التزام به تأديه ممكن است معلق باشد» چه تفاوتى بين اين دو وجود دارد؟ خلاصه اين كه آيا ضامن می ‌تواند ضمانت و پرداخت دين ضامن را مشروط به عدم پرداخت مديون اصلى نمايد و بر فرض مثبت بودن جواب آيا چنين عقدى از اقسام ضمان است يا عقد مستقلى مى‌باشد؟

هر دو نوع ضمان صحیح است و جزء شعب عقد ضمان محسوب مى‌شود. منبع: makarem.ir

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه