تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
از نظر قرآن، انسان موجودي است برگزيده از طرف خداوند، خليفه و جانشين او در زمين، نيمه ملكوتي و نيمه مادي، داراي فطرتي خداآشنا، آزاد، مستقل، امانتدار خدا و مسؤول خويشتن و جهان، مسلّط بر طبيعت و زمين و آسمان، ملهَم به خير و شرّ، وجودش از ضعف و ناتواني آغاز ميشود و به سوي قوّت و كمال سير ميكند و بالا ميرود، اما جز در بارگاه الهي و جز با ياد او آرام نميگيرد، ظرفيّت علمي و عملياش نامحدود است، از شرافت و كرامتي ذاتي برخوردار است، احياناً انگيزههايش هيچ گونه رنگ مادّي و طبيعي ندارد، حق بهرهگيري مشروع از نعمتهاي خدا به او داده شده است، ولي در برابر خداي خودش وظيفهدار است. در عين حال، همين موجود در قرآن مورد بزرگترين نكوهشها و ملامتها قرار گرفته است: «او بسيار ستمگر و بسيار نادان است.» احزاب/72 «او نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است.» حج/66 «او آنگاه كه خود را مستغني ميبيند طغيان ميكند.» علق/6 و 7 «او عجول و شتابگر است.» اسراء/11 «او هرگاه به سختي بيفتد و خود را گرفتار ببيند ما را در هر حال (به يك پهلو افتاده و يا نشسته و يا ايستاده) ميخواند؛ همينكه گرفتاري را از او برطرف كنيم گويي چنين حادثهاي پيش نيامده است.» يونس/12 «او تنگ چشم و ممسك است.» اسراء/100 «او مجادلهگرترين مخلوق است.» كهف/54 «او حريص آفريده شده است.» معارج/19 «اگر بدي به او رسد جزع كننده است و اگر نعمت به او رسد بخل كننده است.» (معارج/20 ـ 21 eporsesh.com .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.