تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
برخی نُوح را واژهای غیر عربی و به معنای راحت گرفتهاند.[1] اما این ریشه در عربی نیز وجود داشته و گزارشهایی نیز وجود دارد که نشانگر تناسب میان نام آن پیامبر و این ریشه است. واژه «نَوح» مصدر «ناحَ یَنُوحُ» به معنای گریه و ماتم به آواز بلند است. «نائحة» به زنی که صدا به ناله بلند میکند اطلاق میشود.[2]در برخی روایات گفته شده که علت نامگذاری این نام برای نوح پیامبر، آن بوده که او مدت بسیاری را به گریه و نوحه گذرانده است:«اسم نوح عبد الغفار بود و به این جهت او را نوح نهادند که زیاد بر حال خود زاری و ناله میکرد».[3]«اسم نوح عبد الملک بوده است و این نام را بر او نهادند؛ زیرا پانصد سال گریه کرد».[4]«نام نوح، عبد الأعلی بوده است و این نام را بر او نهادند؛ زیرا پانصد سال گریه کرد».[5]شیخ صدوق(م381ق) بعد از نقل این روایات نسبتاً متفاوت؛ میگوید: «اخبار و احادیث راجع به نام حضرت نوح(ع) همخوان بوده و اختلافى بینشان نیست؛ زیرا در همه این روایات، ابتدای اسم آنحضرت، کلمه "عبد" ثبت شده است و بدین ترتیب، عبد الغفّار، عبد الملک و عبد الاعلى معرّفى نمودهاند»؛[6] یعنی همه بیانگر عبودیت و بندگی نوح(ع) در پیشگاه خدایی است که غفّار، مالک و اعلی میباشد. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.