تخمین زمان مطالعه: 3 دقیقه
عصمت عبارت است از یک نیروی درونی که دارنده اش را از هر گونه خطا و گناه باز می دارد و این یعنی بعد از آنکه زمینه افاضه عصمت در شخصی موجود شد، خدا آن کمال (عصمت) را به شخص می دهد و البته این زمینه ها گاهی خارج از اختیار انسان است مثل قابلیت هایی که از طریق آباء و اجداد (وراثت) به شخص منتقل می شود و گاهی خارج از اراده نیست و با اراده شخص این قابلیت ها، فراهم می شود مثل مجاهدت های انبیاء برای تهذیب خود و جامعه (مبارزه با هوای نفس) که باعث می شود خدا این ها را برای افاضه عصمت انتخاب کند و بدیهی است که بخاطر همین زمینه های اختیاری، انبیاء و اهل بیت می توانند به کمال عصمت، فخر و مباهات کنند. پس می توان نتیجه گرفت که عصمت اعطا شده الهی (تکوینیه) در اثر عصمت اکتسابی است یعنی چون آن ها به درجه بالای تقوا می رسند، خدا عصمت را به آن ها اعطا می کند (عصمت تکوینیه (اعطا شده الهی) فرع بر عصمت کسب شده و اختیاری است). و البته این نه یعنی قبل از عمل و مجاهدت های آن ها، آن ها معصوم نبودند بلکه شیعه معتقد است قبل از بلوغ هم آن ها معصوم بوده اند و این از باب مزد پیش از کار است، در جایی که تحقق و انجام کار قطعی باشد. و خدا می داند و علم قطعی دارد که در ابتدای آفرینش ولو اگر هیچ گونه امتیازی را به انبیاء و اهل بیت نمی داد و آن ها اگر در شرایط مساوی با دیگران آفریده می شدند، باز فضیلت بیشتری و پاکی و صفای زیادتری را کسب می کردند. و خدا می داند که کدامیک از مردم با اختیار و اراده خود در آینده بهتر از دیگران خواهند بود. و لذا از همان اول مزد عملی را که هنوز انجام نداده اند و برای خدا معلوم است که آن ها انجام خواهند داد، به آن ها داده و در نتیجه آن ها از همان طفولیت از امتیاز عصمت بهره مند شدند. پس عصمت یک امتیاز اعطا شده از جانب خدا است که هم قبل از عمل است (از باب مزد عمل قبل از انجام کار و این معقولانه است) و هم بعد از عمل و کسب از طریق اراده.[1] با این بیان روشن می شود که عصمت حضرت زهرا (س) اکتسابی بوده است یا الهی
.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.