محسن الحسین سقط شده در شهر حلب از کدام همسر امام حسین علیه السلام است؟

با سلام تمامی اطلاعاتی که در منابع تاریخی و ... در مورد ایشان آمده است به قرار ذیل می‌باشد:مشهد‌السقط در حلبیاقوت حَمَوی (نویسنده کتاب‌های تاریخی و جغرافیای قدیم) می‌نویسد: «در غرب شهر (حلب) در دامنة کوه جوشن، قبر محسن‌بن‌الحسین است. گویند زمانی که اسرا را از عراق به دمشق می بردند، او سقط شده، یا کودکی همراه آنان در حلب بوده که در آن جا دفن شده است».[1]بر اساس گزارش برخی از مورّخان، نخستین کسی که بر قبر محسن‌بن‌الحسین گنبد و بارگاهی ساخت، سیف‌الدوله حمدانی بود. چنان که ابن‌شداد به نقل از ابن‌ابی طیّ در این باره نوشته است: در سال 351 «مشهد الدّکة»، هویدا شد. سبب آن این بود که سیف‌الدوله (یکی از حاکمان معروف دولت حمدانیان) در یکی از خانه هایش خارج از شهر، نوری را چندین بار مشاهده کرد که بر مکان مشهد فرود آمد. وی خود را با اسبش به آن جا رسانده و آن جا را حفر کرد، سنگی را دید که روی آن نوشته بود: این قبر محسّن‌بن‌الحسین‌بن‌علی‌بن‌ابی طالب است. سیف‌الدوله، علویان را جمع کرد و از آنان پرسید که آیا برای حسین فرزندی به نام محسن بوده است؟ برخی گفتند: چنین خبری به ما نرسیده است. آنچه به ما رسیده آن است که حضرت فاطمه ـ س ـ آبستن بود، پیامبر ـ ص ـ به حضرت فرمود: در شکم تو محسن است. چون روز بیعت برای بردن علی برای بیعت ستاندن، بر خانة حضرت هجوم بردند، حضرت سقط کرد. برخی از علویان گفتند: احتمال دارد زمانی که اسرا این جا آمدند، برخی از زنان حسین، بچه ای را سقط کرده باشد. چون ما از پدران مان روایت می کنیم که این مکان جوشن نامیده می شود، چون شمر‌بن‌ذی الجوشن با اسرا و سرها در این جا فرود آمدند و در این مکان معدنی بود که مس از آن استخراج می شد و کارگران این معدن از اسیری اسرا خشنود شدند. زینب دختر حسین بر آنان نفرین کرده پس از آن روز، معدن فاسد شد.[2] ابن‌ابی طی افزوده است که سیف‌الدوله پس از این جریان، گفت: این مکانی است که خدای تعالی اجازه داده تا به اسم اهل‌بیت بر آن عمارت ساخته شود[3]، از این‌رو دستور داد تا بنای باشکوهی بر این قبر‌بنا کنند. [4]پی‌نوشت:[1] . معجم البلدان، ج 2، ص 327. [2]. ابن‌شداد، الاعلاق الخطیرة فی ذکر امراء الشام و الجزیرة، ص48ـ50؛ غزّی بالی حلبی، نهرالذهب فی تاریخ حلب، ج2، ص209-210؛ همچنین این قضیّه به اختصار و با قدری تفاوت در این منابع نیز آمده است: یاقوت حَمَوی، معجم البلدان، ج2، ص216؛ ابن‌عدی، بغیة ‌الطلب فی تاریخ الحلب، ج1، ص411.[3] . ابن‌شداد، الاعلاق الخطیرة فی ذکر امراء الشام و الجزیرة، الجزء الاول، القسم الاول، ص49. [4] . ابن‌شداد، الاعلاق الخطیرة فی ذکر امراء الشام و الجزیرة، الجزء الاول، القسم الاول، ص49؛ ابراهیم نصرالله، حلب و التشیع، ج2، ص 148. سند این ادّعا، نگاشته ای است بر یکی از درهای زیارتگاه که به این مضمون حکّ شده است:«عَمَّر هذا المکان المشهدَ المبارک ابتغاءً لوجه الله و قربة الیه علی اسم مولانا المحسن‌بن‌الحسین‌بن‌علی بن‌ابی طالب ـ رضی الله عنه ـ الامیر الاجلّ، سیف الدولة ابوالحسن‌بن‌عبدالله‌بن‌حمدان، سنة 351 ق». «تعمیر کرد این زیارت گاه مبارک را برای بدست آوردن خشنودی خدا و نزدیکی جستن به او، به اسم مولایمان، «محسن‌بن‌حسین‌بن‌علی‌بن‌ابی طالب» امیر جلیل، سیف‌الدوله ابوالحسن علی بن‌عبدالله‌بن‌حمدان، سال 351 ق». (غزّی بالی حلبی، نهر الذهب فی تاریخ حلب، ج2، ص210). .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه