شباهت هاي امام حسين ـ عليه السلام ـ و حضرت يحيي چه بودند و آيا اين شباهت ها وجه خاصي دارند؟

شباهت، به معناي همانندي، که در دو قسم مد نظر است، ظاهري، و باطني که خلق و خوي و رفتار از آن بر مي خيزد، ممکن است فردي از نظر خلق و خوي به فردي شبيه و يا هم ظاهري و هم باطني شبيه کسي باشد. شباهتي غير از اين شباهت بين اولياء الهي وجود دارد که آنها از نظر مقام معنوي و امتحانات الهي با هم شباهت دارند، از اينروي انبياي الهي و اولياء براي رسيدن به مقامات معنوي از اين امتحانات با هم شباهت دارند؛ شباهت امام حسين و حضرت يحيي –عليهما السلام- نيز شايد از اين دست محسوب شود، از اينروي اين گونه وجوه مشترکي بين آن حضرت و انبياء عظام ـ عليهم السلام ـ ديده مي شود که يکي از نمونه هاي آن عبارت است شباهت بلايا و امتحان هاي حضرت يحيي و امام حسين ـ عليهما السلام ـ که در برخي مقاتل و کتب ديگر به آنها اشاره شده است. شيخ جعفر شوشتري در اين زمينه مي نويسد: بدان که به درستي بين حضرت يحيي و امام حسين ـ عليهما السلام ـ از چندين جهت خصوصيت و مناسبت وجود دارد. 1. آن که حضرت يحيي و امام حسين ـ عليه السلام ـ هر دو قبل از ولادتشان بشارت داده شده اند. يَا زَکرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُک بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَي لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيّاً. اي زکريا به درستي تو را بشارت مي دهيم به مولودي که نام او يحيي است و در مورد امام حسين ـ عليه السلام ـ «يا محمد ان الله يبشرک بمولود من فاطمه». اي محمد به درستي مژده مي دهد تو را خداي تعالي به مولودي از فاطمه که امتت بعد از تو او را به قتل مي رسانند. 2. همان طور که در مورد حضرت يحيي ـ عليه السلام ـ مي فرمايد اسم او را يحيي ناميديم. درباره امام حسين ـ عليه السلام ـ نيز آمده است «يا جبرئيل هنئوا محمدا بمولود و اخبره يا جبرئيل اني قد سميته الحسين....». اي جبرئيل بشارت بده محمد را به ولادت مولودي که اسم او را حسين ناميديم. 3. حضرت يحيي و حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ هر دو از پستان شير نخوردند غالب اوقات يحيي ـ عليه السلام ـ از آسمان برايش شير مي آمد و حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ نيز از عرش عظيم شير ميل مي کردند که عبارت از زبان معجزبيان پيامبر خاتم باشد و نيز هر دو توسط ولد زنا قتلشان صادر شد چنان که حضرت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمودند: «در آتش جهنم منزلي است کسي سزاوار آنجا نمي شود مگر با کشتن يحيي و حسين ـ عليه السلام ـ». 4. هر دو در صورتي کشته مي شوند که محصور و در محاصره قرار مي گيرند، حضرت يحيي در زندان کشته مي شود و حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ نيز در دشت کربلا در محاصر دشمن به شهادت مي رسد. چنان چه حضرت امام سجاد ـ عليه السلام ـ فرمود: انا ابن المقتول صبرا. يعني من پسر کسي هستم که او را گرفته و محاصره کرده و کشتند. 5. صورت هر دو بزرگوار مي درخشيد، و هيچ يک از آن دو بزرگوار در طول عمرشان خوشحال ديده نشدند، و اگر احيانا فرحي و سروري از براي ايشان پيش مي آمد به زودي به حزن و اندوه مبدل مي گشت. 6. زمين و آسمان براي هر دو گريستند و بعد از آن که سر هر دو بزرگوار از تن جدا شد تکلم نمود چنان چه حضرت يحيي به پادشاهي که دستور قتل آن حضرت را صادر کرده بود فرمود اتق الله. اي پادشاه پرهيزگار از خدا بترس. سر مبارک امام حسين ـ عليه السلام ـ نيز در مسير کربلا تا شام آياتي از قرآن کريم تلاوت مي نمود و ذکر لا حول و لا قوة الا بالله نيز از آن حضرت شنيده مي شد. 7. سر حضرت يحيي را براي زنا زاده اي از بني اسرائيل هديه بردند و سر حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ را براي ابن زياد، و يزيد که معلوم الحال هستند هديه بردند. و شايد به خاطر همين شباهت ها و مناسبت ها بود که امام حسين ـ عليه السلام ـ در طول مسير حرکت از مله به عراق همواره کشته شدن حضرت يحيي را ياد مي کردند. و نيز در زيارتنامه امام حسين ـ عليه السلام ـ مي خوانيم: السلام علي يحيي الذي ازلفه الله بشهادته، سلام باد بر يحيي آن چنان که خداي تعالي او را صاحب منزلت فرمود به جهت شهادت او. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه