با سلام ایا سخن حضرت علی (ع) در یکی از خطبه های ایشان در نهج البلاغه مربوط به امامت رسیدن ایشان که میفرمایند: بعد از عثمان مردم برای به خلاف رسیدن من چنان به من هجوم اوردند که نزدیک بود امام حسن (ع) و امام حسین (ع) زیر دست و پا له شوند...ایا این سخن درست است؟ و اگر درست است مستندات ان را ذکر بفرمایید؛ و اگر اشتباه است ان را تصحیح کنید. با تشکر

خیر اینجا منظور از حسنان فرزندانشون نیستند(هرچند عده ای به اشتباه آنرا به حسن و حسین ترجمه کرده اند) قسمتی از اصل متن و ترجمه مربوطه :....فَمَا رَاعَنِی إِلَّا وَ النَّاسُ [إِلَیَ] کَعُرْفِ الضَّبُعِ إِلَیَّ یَنْثَالُونَ عَلَیَّ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ حَتَّى لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنَانِ وَ شُقَّ عِطْفَایَ مُجْتَمِعِینَ حَوْلِی کَرَبِیضَهِ الْغَنَمِ گاه، دیدم که انبوه مردم روى به من نهاده اند، انبوه چون یالهاى کفتاران. گرد مرا از هر طرف گرفتند، چنان که نزدیک بود استخوانهاى بازو و پهلویم را زیر پاى فرو کوبند و رداى من از دو سو بر درید. چون رمه گوسفندان مرا در بر گرفتند.برخی از مترجمان نهج البلاغه حسنان را به معنی امام حسن و حسین ترجمه کردند که با توجه به قراین صحیح نیست چرا که امام حسن و امام حسین(ع) در آن زمان افراد بالغ و کاملی بودند که سنشان بیش از ۲۰سال بوده است. برای مطالعه بیشتر به مقاله علمی پژوهشی «پژوهشهای نهج البلاغه» سال شانزدهم پاییز ۹۶ شماره 54مراجعه کنید. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه