اکثر بزرگانی که در زمینه دین پژوهی و اسلام شناسی فعالیت کرده اند و یا دارند اگر حداقل به یک زبان علاوه بر زبان فارسی تسلط داشته باشند زبان فرانسوی است. فراگیری این زبان توسط این افراد دلیل خاصی دارد یا صرفا به خاطر یک علاقه مشترک در میان آنهاست؟

دین پژوهان جوان و نوظهور امروزی که آشنایی با زبان خارجی دارند اکثراً زبان خارجیشان ، زبان انگلیسی است ؛ چرا که زبان بین المللی مسلّط در جهان امروز زبان انگلیسی است. لذا دین پژوهان اسلامی آن را فرا می گیرند تا بتوانند با مردم دنیا تعامل داشته باشند. امّا دین پژوهان سابق که الآن یا از دنیا رفته اند یا در سنین پیری و کهولت به سر می برند بیشتر با زبان فرانسوی آشنا بودند ؛ چرا که در آن دوران فرانسویها نفوذ علمی بیشتری در این منطقه داشته اند ؛ و در اکثر مراکز علمی ایران و برخی کشورهای دیگر منطقه فرانسویها حضور داشتند. لذا در آن دوره یادگیری زبان فرانسوی متداولتر بود. کما اینکه در همان زمان در برخی کشورها مثل هندوستان و پاکستان که تحت سیطره ی انگلیس بودند زبان انگلیسی بیشتر رواج داشت. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه