مسلماً انتقاد سازنده ، نظارت و حساسیت در مقابل عملکرد ، جهت گیری های مسئولین و شخصیت های برجسته نظام اسلامی به عنوان یکی از تکالیف و حقوق جامعه اسلامی است و وجود چنین موضوعی عامل مهمی در کنترل و حفظ سلامت مدیریت و نخبگان محسوب می شود اما اینکه آیا ، قضیه مذکور از مصادیق این مهم است یا در اجرا با اشکالاتی همراه بود ، دیدگاهها و نظرات مختلفی وجود دارد .

مسلماً انتقاد سازنده ، نظارت و حساسیت در مقابل عملکرد ، جهت گیری های مسئولین و شخصیت های برجسته نظام اسلامی به عنوان یکی از تکالیف و حقوق جامعه اسلامی است و وجود چنین موضوعی عامل مهمی در کنترل و حفظ سلامت مدیریت و نخبگان محسوب می شود اما اینکه آیا ، قضیه مذکور از مصادیق این مهم است یا در اجرا با اشکالاتی همراه بود ، دیدگاهها و نظرات مختلفی وجود دارد . هر چند به صورت صریح مقام معظم رهبری در این مورد خاص به اظهار نظر علنی نپرداختند اما با توجه به برخی شواهد یا نقل قول های موجود به نظر می رسد ؛ از یکسو استناد سکوت به ایشان صحیح نبوده و از سوی دیگر مبین نوعی نارضایتی ایشان در مقابل چنین حادثه ای است . رهبر معظم انقلاب در ابتدای ورود به جایگاه ضمن احوال‌پرسی گرم با سید حسن خمینی ، بر پیشانی نوه امام راحل بوسه زدند. نوع رفتار رهبر فرزانه انقلاب با سید حسن خمینی، علی‌رغم برخی از انتقادات و ابهاماتی که در جامعه پیرامون برخی رفتارهای اخیر وی وجود داشت، نشان از تاکید ایشان بر مشی همیشگی جذب حداکثری و دفع حداقلی بود.و در همان خطبه نماز جمعه در کنار برشمردن شاخص های اصیل خط امام (ره) و لزوم معیار قرار گرفتن آنها برای شناخت جهتگیری های انقلاب ، مسئولین و نخبگان ، بر ضرورت رعایت تقوا و اعتدال و پرهیز از ظلم در اظهار نظرها و مخالفت ها تأکید نموده و می فرمایند : « ... تقوا در مسائل اجتماعی و مسائل سیاسی و عمومی خیلی مشکلتر است، خیلی مهمتر است، خیلی اثرگذارتر است. ما نسبت به دوستانمان، نسبت به دشمنانمان چه میگوئیم؟ اینجا تقوا اثر میگذارد. ممکن است ما با یکی مخالف باشیم، دشمن باشیم؛ درباره‌ی او چگونه قضاوت میکنید؟ اگر قضاوت شما درباره‌ی آن کسی که با او مخالفید و با او دشمنید، غیر از آن چیزی باشد که در واقع وجود دارد، این تعدی از جاده‌ی تقواست. آیه‌ی شریفه‌ای که اول عرض کردم، تکرار میکنم: «یا ایها الّذین امنوا اتّقوا اللَّه و قولوا قولا سدیدا». قول سدید، یعنی استوار و درست؛ اینجوری حرف بزنیم. من میخواهم عرض بکنم به جوانان عزیزمان، جوانهای انقلابی و مؤمن و عاشق امام، که حرف میزنند، مینویسند، اقدام میکنند؛ کاملاً رعایت کنید. اینجور نباشد که مخالفت با یک کسی، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ی حق تعدی کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد. من یک خاطره از امام نقل کنم. ما یک شب در خدمت امام بودیم. من از ایشان پرسیدم نظر شما نسبت به فلان کس چیست - نمیخواهم اسم بیاورم؛ یکی از چهره‌های معروف دنیای اسلام در دوران نزدیک به ما، که همه نام او را شنیدند، همه میشناسند - امام یک تأملی کردند، گفتند: نمیشناسم. بعد هم یک جمله‌ی مذمت‌آمیزی راجع به آن شخص گفتند. این تمام شد. من فردای آن روز یا پس‌فردا - درست یادم نیست - صبح با امام کاری داشتم، رفتم خدمت ایشان. بمجردی که وارد اتاق شدم و نشستم، قبل از اینکه من کاری را که داشتم، مطرح کنم، ایشان گفتند که راجع به آن کسی که شما دیشب یا پریشب سؤال کردید، «همین، نمیشناسم». یعنی آن جمله‌ی مذمت‌آمیزی را که بعد از «نمیشناسم» گفته بودند، پاک کردند. ببینید، این خیلی مهم است. آن جمله‌ی مذمت‌آمیز نه فحش بود، نه دشنام بود، نه تهمت بود؛ خوشبختانه من هم بکلی از یادم رفته که آن جمله چه بود؛ یعنی یا تصرف معنوی ایشان بود، یا کم‌حافظگی من بود؛ نمیدانم چه بود، اما اینقدر یادم هست که یک جمله‌ی مذمت‌آمیزی بود. همین را ایشان آن شب گفتند، دو روز بعدش یا یک روز بعدش آن را پاک کردند؛ گفتند: نه، همان نمیشناسم. ببینید، اینها اسوه است؛ «لقد کان لکم فی رسول‌اللَّه اسوة حسنة» درباره‌ی زیدی که شما او را قبول ندارید، دو جور میشود حرف زد: یک جور آنچنانی که درست منطبق با حق است، یک جور هم آنچنانی که در آن آمیزه‌ای از ظلم وجود دارد. این دومی بد است، باید از آن پرهیز کرد. درست همانی که حق است، صدق است و شما در دادگاه عدل الهی میتوانید راجع به آن توضیح دهید، بگوئید، نه بیشتر. این یکی از خطوط اصلی حرکت امام و خط امام است که ماها باید به یاد داشته باشیم.»( خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران در حرم امام خمینی (ره) ۱۳۸۹/۰۳/۱۴ )همچنین آیت‌الله هاشمی رفسنجانی پیرامون اتفاقات آن روز در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام، چنین نقل می کند : « ... من آن روز در اتاق انتظار، خدمت مقام معظم رهبری نشسته بودم، می‌دیدم ایشان ناراحتند. یک وقت که حسن آقا پیشنهاد صلوات داد و صدای بسیار بلندی از جمعیت به گوش رسید که برخلاف آن شعارها، یک دفعه انبوه جامعه، در آنجا صلوات فرستادند. رهبری معظم انقلاب، خوشحال شدند. به من گفتند ببین، این جمعیت است، نه آن صدایی که از یک معدودی درمی‌آید. جمعیت وفادار است. قبل از سخنرانی حسن آقا رنجیده بود. می‌خواست صحبت نکند. باز همان جلوی من بود که رهبری معظم به ایشان گفتند که مناسب نیست شما صحبت نکنید. مردم انتظار دارند از شما مطالبی بشنوند. و ایشان را ترغیب کردند که بروند. آن کاری که جلوی تریبون در انظار کردند، خیلی معنادار بود. خوب این سالها، این مراسم تکرار شده، مقام معظم رهبری هیچ وقت حسن آقا را جلوی مردم نبوسیده بودند آنهایی که این را می‌دیدند، باید درس می‌گرفتند، می‌فهمیدند، این یک اشاره‌ای داشت، خوب ایشان در این حد، این‌گونه رمزگونه نظرشان را اعلام کردند...» (روایت آیت الله رفسنجانی از اتفاق 14 خرداد ، سایت تبیان ، یکشنبه 23/3/1389؛ در جلسه امروز مجمع تشخیص چه گذشت ، سایت تابناک ۲۲ خرداد ۱۳۸۹ http://tabnak.ir/fa/pages/?cid=103872 ) (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 41/100123240) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه