با توجه به اینکه همه امامان معصوم بودند ولی در مصیبت ها بیشتر ذکر امام حسین علیه السلام گفته می شود حتی در مصیبت ائمه دیگر علیهم السلام. آیا این کوتاهی از ذاکرین است یا ریشه دیگری دارد؟

تمامی امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ یک نور واحد هستند. چنان که امام هادی ـ علیه السلام ـ فرمود: روح، نور و باطن شما یکی است.[1] همچنین از امام صادق ـ علیه السلام ـ سؤال شد: امام حسن ـ علیه السلام ـ افضل است یا امام حسین ـ علیه السلام ـ آن حضرت در پاسخ فرمود: فضل اول ما به آخر ما و آخر ما به اول ما بر می گردد. و همه ما در پیش خدا یکی هستیم...[2] روی این حساب، اینها در حقیقت یکی اند و از نظر فضائل تفاوت ندارند، اما دلیل اینکه چرا مصایب امام حسین ـ علیه السلام ـ بیش از دیگر امامان ذکر می شود می توان گفت: 1. ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ در واقع یک حقیقت هستند. عصمت آنها، فضیلت آنها، مصیبت آنها... لیکن برخی عوامل و عوارض خارجی مانند مصیبت های فراوان وارد شده بر امامان، نقش کلیدی حرکت در حفظ دین، فشار و سخت گیری های حاکمان ستمگر و... سبب شده است که به زیارت و ذکر مصائب برخی از امامان، مانند امام حسین ـ علیه السلام ـ و امام رضا ـ علیه السلام ـ توصیه بیشتر شده و یا برای زیارت آنها ثواب بخصوص ذکر کرده اند.[3] 2. هنگامی که امام حسن ـ علیه السلام ـ مسموم شده بود، امام صادق فرموده است: وقتی که امام حسین ـ علیه السلام ـ بر بالین برادر آمد و حال او را مشاهده کرد، گریه کرد. امام حسن ـ علیه السلام ـ فرمود: برادرم چرا گریه می کنی. امام حسین ـ علیه السلام ـ فرمود: برای این حالت سخت و ناگواری که برای برادرم مشاهده می کنم. امام حسن ـ علیه السلام ـ فرمود: برادرم، گرچه مرا با زهر مسموم کرده و جگرم را پاره پاره کرده است. باز هم، همه چیز برایم آماده است. و تمام بستگانم در نزد من جمع هستند، اما! «لایوم کیومک یا ابا عبدالله...» برادر! هیچ روزی به سختی روز تو نخواهد بود. روزی که تو را شهید می کنند تنها بوده و خون تو را روا می دارند، و هتک حرمت کنند، اهل و عیال تو را اسیر نمایند و اموال تو را غارت کنند. «و یبکی علیک کل شیء» همه چیز و همه موجودات بر تو گریه کنند. حتی حیوانات صحرائی و دریایی برای مصیبت تو اشک بریزند...[4] بنابراین، آنچه که اشاره شد، برخی از دلائلی بود که بیان گر مصیبت امام حسین ـ علیه السلام ـ بوده و عظمت آن را نشان می دهد. لذا اگر در مجالس عزاداری ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ توجه بیشتر به مصیبت امام حسین ـ علیه السلام ـ دارند و از آن بیشتر سخن گفته می شود، برای این است که خود ائمه معصومین مصیبت آن حضرت را بر مصیبت خود مقدم دانسته اند هم چنانکه امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ فرموده: هیچ روزی به اندازة روز مصیبت امام حسین ـ علیه السلام ـ نمی رسد. و براساس ناگواری و عظمت این مصیبت است که امام حسین ـ علیه السلام ـ به دخترش سکینه می فرماید: هرگاه از غریب و شهید سخن گفته شد، از غریبی و شهادت من به شیعیان یادآور شوید و بر آن گریه کنید و...[5] معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:1. منتهی الامال، شیخ عباس قمی. 2. ناسخ التواریخ، زندگانی امام حسین ـ علیه السلام ـ . 3. زندگانی چهارده معصوم ـ علیهم السلام ـ مجلسی. پاورقی ها:[1] . قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره. [2] . مجلسی، محمدباقر، بحار، ج 25، ص 363، مؤسسه الوفاء بیروت. [3] . عبدالله جوادی آملی، آداب فنای مقرّبان، ج 1، ص 35، مرکز نشر اسراء، 1381. [4] . شیخ صدوق، امالی، مجلس 30، مطبعة الحکمة، قم، 1373. [5] . کفعمی، مصباح، ص 379، طبع هند، چاپ قدیم. منبع : اندیشه قم .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه