معرفت در آیه شریفه« و ما خلقنا الجن و الانس الا لیعبدون» به چه معنایی است؟

مراد از "عبادت‌" "معرفت‌" است‌؛ و چون "عبادت‌" لازم "معرفت‌" است‌، تعبیر به "عبادت‌" آمده است‌. کمال معرفت الهی‌؛ بدون تسلیم‌، فرمان برداری‌، خضوع‌، خشوع‌، بندگی و عبادت‌، میسر نیست‌؛ به تعبیر دیگر، شناخت خدا از طریق خود او امکان‌پذیر است‌؛ و خداوند، معرفت خودش را به کسی عنایت می‌کند که تسلیم به او شده باشد، و تنها او را بپرستد، و از او فرمان برد. لذا، عبادت‌، از آن روی هدفی از آفرینش می‌شود که راه رسیدن به معرفت و شناخت او است‌. البته‌، برعکس اصل فوق نیز صادق است‌؛ و آن این که "عبادت‌ِ" خدا، جز با شناخت او صورت نمی‌پذیرد؛ زیرا عبادت‌، که نوعی تقرب و نزدیکی به خدا است‌، بدون شناخت میسر نیست‌؛ به همین جهت است که معرفت خداوند هدفی از هدف‌های خلق است‌. بنابراین‌، عبادت و معرفت‌، لازم و ملزوم یکدیگرند. امام حسین‌می‌فرماید: «خدای عزوجل بندگان را نیافرید مگر برای آن که او را بشناسند، و چون شناختند به عبادت و بندگی او بپردازند، و چون بنده او شدند با این عبادت از عبادت جز او بی نیاز شوند.»( تفسیر نورالثقلین‌، الحویزی‌العروسی‌، ج 7، ص 147، مؤسسه التاریخ العربی / ر. ک‌: تفسیر هدایت‌، سید محمدتقی مدرسی‌، ج 14، ص 71 ـ 73، آستان قدس رضوی‌، تفسیر لاهیجی‌، لاهیجی‌، ج 4، ص 270، انتشارات علمی‌. )به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه