تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
استبراء از منی یک عمل مستحبّ است و فلسفه ی استحبابش این است که ذرّات منی باقى مانده در مجرای ادرار خارج شود تا اگر بعد غسل رطوبتی از انسان خارج شد در صحت غسل یا طهارت بدن خود دچار مشکل نشود. حضرت امام خمینی ره در این زمینه فرموده اند:" مستحبّ است انسان بعد از بیرون آمدن منى بول کند و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بیرون آید، که نداند منى است یا رطوبت دیگر، حکم منى را دارد ".[1] استبراء از منی به دو روش امکان پذیر است: 1-انسان بعد از بیرون آمدن منى بول کند. 2-به همان روش استبراء از بول (به کیفیّتى که در احکام تخلّى آمده است ) استبراء نماید. حضرت آیت ا... بهجت در زمینه روش دوم فرموده اند: " و اگر نمىتواند بول کند، بنا بر احوط باید استبراء کند به کیفیّتى که در احکام تخلّى گذشت و...".[2] حضرت امام خمینی ره می فرمایند: اگر بول ندارد، و به گونه ای استبراء[3] کند که یقین به عدم بقای منی در مجرا پیدا کند، اعاده غسل لازم نیست[4]. پس اگر کسی بعد از خروج منی و قبل از خروج بول غسل جنابت انجام دهد و بعد از غسل مایعی از او خارج شود و نداند منی است یا رطوبت دیگر در این صورت حکم به جنابت می شود و باید مجدداً غسل جنابت انجام دهد[5].[6] بنا براین خروج سه چهار قطره بول برای استبراء از منی کافی است مخصوصا اگر بعد از آن استبراء از بول هم انجام شود. در پاسخ به قسمت دوم سؤال شما باید بگوئیم بله اگر انسان بدون استبراء از منی، غسل کند و بعد از خروج از حمام، رطوبتی از او خارج شود حکم منی دارد [7] و بدن، لباسها و حوله ای که با آن خود را خشک کرده است اگر با آن رطوبت تماس داشته باشد و رطوبت به آن منتقل گردد، نجس خواهد بود و غسل جنابت او نیز باطل است و باید مجددا غسل جنابت انجام دهد.[8] .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.