آیا دین اسلام، دینی سهل و آسان است؟

«دین اسلام»، شریعتى است سهل و آسان؛ به طوری که همه اعمال انسانها را تحت برنامه قرار مى دهد، برنامه اش چنان است که مایه تنفّر و رمیدن مردم نمى شود. دقّت در احکام اسلام چه در عبادات و معاملات و روابط انسانها و چه در مجازات ها، همه در پرتو این اصل تنظیم شده؛ حتى شدیدترین مجازات هاى اسلامى مثلا در قتل برای مرتکب زناى محصنه، این اصل رعایت شده؛ چرا که اگر مجازات شدید است، در عوض اثبات جرم نیز به آسانى ممکن نیست. غالب دعاوى با دو شاهد اثبات مى شود؛ اما در اینجا چهار شاهد لازم است و حتّى در اجراى بعضى از حدود که به صورت شلّاق انجام مى شود، دستور داده شده: در تابستان در هواى خنک، و در زمستان در موقع گرمى هوا اجرا شود. دست ها را برای شلّاق زدن زیاد بالا نیاورند، تا ضربه شدید شود و بر جاهاى حسّاس بدن نزنند و امثال این دستورها. این مجرمانِ مستوجب حدّ، هرگاه قبل از دستگیرى توبه کنند، گناهشان بخشیده شده و هر کجا شک و تردید در این مجازات ها پیدا شود، قاعده «درء» اجرا مى شود که به معناى نادیده گرفتن جرم است. در حدیثى آمده است که: «امام صادق(علیه السلام) به یکى از یاران خود فرمود: تکالیف و وظایف دینى را به اندازه توانایى مردم بر دوش آنها بگذارید. سپس داستان مسلمانى را که همسایه کافرى داشت و تمایل به اسلام پیدا کرده بود، نقل مى فرماید که آن همسایه مسلمان، مرد کافر را صبح و ظهر و شب مرتّب به مسجد برد. بطورى که بیشتر اوقات او در مسجد به اداى واجبات و مستحبّات و مشغول عبادت بود. یک روز که گذشت مرد تازه مسلمان انصراف خود را از اسلام اعلام کرد و گفت: این دین سختى است و من طاقت آن را ندارم. سپس امام(علیه السلام) فرمود: «إِنَّ إِمَارَةَ بَنِی أُمَیَّةَ کَانَتْ بِالسَّیْفِ وَ الْعَسْفِ، وَ إِنَّ إِمَارَتَنَا بِالرِّفْقِ وَ الْوَقَارِ وَ التَّقِیَّةِ وَ حُسْنِ الْخُلْطَةِ وَ الْوَرَعِ وَ الْإِجْتِهَادِ، فَرَغِّبُوا النَّاسَ فِی دِینِکُمْ، وَ فِیمَا أَنْتُمْ فِیهِ»؛ (حکومت بنى امیّه بر پایه شمشیر و سخت گیرى و تبعیض بود؛ ولى حکومت ما به رفق و مدارا و تقیّه [منظور تقیّه مداراتى است] و حُسن معاشرت و پارسایى و تلاش و کوشش است. بنابراین، تا مى توانید [از این طریق] مردم را به دین خود و آئین اهل بیت(علیهم السلام) که در آن هستید، تشویق کنید)».(1) بدیهى است، محبّت و رفق و مدارا و برخوردِ خوب در مورد کسانى است که شرارت را پیشه خود نساخته اند و به یقین، اسلام در برابر ظالمان و ستمگران و اشرار و اوباش برخورد سختى دارد، تا امنیّت جامعه، در جهات مختلف خدشه دار نشود. پی نوشت: (1). الخصال‏، ابن بابویه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اکبر، انتشارات اسلامى‏، قم، 1362 شمسی، چاپ: اول‏‏، ج 2، ص 355. منبع: پیام امام امیرالمؤمنین(علیه السلام)‏، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دار الکتب الاسلامیة‏، تهران‏، 1386 شمسی‏، چاپ: اول‏، ج 4، ص 478. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه