من در وجود خدا بشدت شک کردم و زمانی هم که تمامی برهان های مطرح شده بر وجود خدا را با خود مرور می کنم به وجود خدا ایمان پیدا می کنم اما هنوز احساس می کنم برایم کافی نیست و گمان می کنم که حتما باید ملموس تر آن را درک کنم. تاکنون با اساتیدم صحبت کردم و آنها توصیه به شرکت در جلسات مذهبی کردند اما این کار هم اعتقاد مرا بیشتر نکرد و من هر روز به این مسأله فکر می کنم و کتب زیادی خواندم اما احساس می کنم که تفاوتی در اعتقادم مبنی بر وجود خدا ایجاد نکرده.

یقین و شک متضایف هستند، یعنی به هر مقدار که به یقین دست می یابید از شک شما نسبت به اعتقادات رفع می شود. بنابراین برای مبارزه با شک در اعتقاد به خداوند باید مراتب یقین را در خود تقویت نمایید. یقین علمی و عقلی اگر چه راهگشا است و تا حدی انسان را به آرامش می رساند و باید از آن گذر کرد، ولی آدمی تا به یقین شهودی و قلبی نرسد، به اطمینان و آرامش واقعی دست پیدا نمی کند. یقین به خداوند اقسامى دارد و براى رسیدن به هر یک راهى ویژه را باید پیمود:الف) یقین عقلى و نظرى(علم الیقین): این مرحله اولین مرتبه یقین و نیل به آن کمال قوت نظرى است. براى رسیدل بهاین مرتبه باید جهاد و خیزش علمى کلامى و فلسفى نمود و با تحقیقات و کاوش هاى پردامنه ادله گوناگون مربوط بهوجود خدا و مباحث مربوط به صفات و اسما را بررسى و حجاب شبهات را یکى پس از دیگرى خرق نمود تا بتوان ازپرتو خورشید تابان معرفت بهره گرفت.ب) یقین قلبى و شهودى: دراین مرحله به جاى سیر با پاى چوبین استدلال با بال تزکیه و تصفیه نفس از جمیع رذایل وخبائث؛ از جمله: خودبینى و دنیا پرستى که ام الرذائل است و با آراستن دل به جمیع اوصاف محموده و عبادت وبندگى خالصانه مى توان خدا را با تمام وجود یافت. به قول حافظ: شرح مجموعه گل مرغ سحر داند و بس ورنه هر کوورقى خواند معانى دانست از این رهگذر به آن جا توان رسید که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «انى لم اعبد ربا لم اره؛ خدایى را که نبینم بندگى اش نمى کنم». این کشف شهودى و احساس باطنى نیز مراتبى دارد که اول آن «عین الیقین»و آخر آن «حق الیقین» است وهر یک از آن دو را نیز درجاتى است بیشمار. آن که به چنین جایگاه رفیعى رسید دیگرجهان شگفت خلقت را دلیل و مقدمه بر اثبات وجود خدا قرار نمى دهد؛ بل به کشف لمى با روءیت جمال و کمال حقمخلوقات را که چیزى جز فعل او و درعین ربط و تعلق به او نیستند باز خواهد شناخت. چنان که ابا عبدالله علیهالسلام در دعاى شریف عرفه به محضر حق عرضه داشت: «... کیف یستدل علیک بما هو فى وجوده مفتقر الیکایکون لغیرک من الظهور ما لیس لک حتى تکون الاثار هى التى توصل الیک عمیت عین لاتراک علیها رقیبا. چگونه بر توبه چیزى استدلال شود که در وجود به تو نیازمند است؟! آیا غیر تو ظهورى افزون بر تو دارد تا آشکار کننده تو باشد؟راستى کى پنهان گشته اى تا نیازمند دلیل براى راهنمایى به سویت باشى؟ و کى دور گشتى تا آثار و نشانه ها رساننده بهسویت باشند؟ آه چه نابیناست چشمى که تو را مراقب خود نبیند!». نکته دیگری که در پایان سودمند است این است که لازم است در خود به خوبی این مساله را نکاوید و از احساس عدم کفایت چیست؟ آیا انتظار بیش از حد؟ گرفتاری در دام وسواس فکری و یا درگیری با شبهاتی پاسخ نایافته؟ هر یک از موارد یاد شده روشهایی برای اصلاح دارد. اگر جزئی تر مسأله را برایمان بنویسد می توان به راهکارهای بهتری دست یافت. جهت مطالعه بیشتر ر.ک: 1- بهترین راه شناخت خدا محمدى رى شهرى2- براهین اثبات وجود خدا در نقدی بر شبهات جان هاسپزر، حمیدرضا شاکرین3- اثبات وجود خدا به قلم، چهل تن از دانشمندان، 4- خدا در قرآن شهید بهشتى5- اصول فلسفه و روش رئالیسم ج 5 علامه طباطبایى - شهید مطهرى6- علل گرایش به مادیگرى شهید مطهرى. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه