اضافه کردن متن عربی به دعا الف. تکرار چندین بار «یا اباعبدالله» یا «بأبی انت و امی» ب . خواندن سلام به صورت: «السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین و علی العباس الحسین»

اضافه کردن چیزی به متن دعاها وذکرها کار نا درستی است ولازم است که دعاها همانگونه که از معصوم (ع) صادر شده خوانده شود.زیرا آثار ذکر شده برای دعائی است که مأثور باشد نه چیزهای من در آوری؟!! 1.اسماعیل بن فضیل از حضرت امام صادق(ع) معنای آیه «وَسَبِّح بِحَمد رَبِّک قَبل طلوع الشَمس و قَبل غُروبِها» را پرسید آن حضرت(ع) فرمود: بر هر مسلمانی لازم است قبل از طلوع خورشید و پیش از غروب آن ده بار بگوید: «لا إله إلّا الله، وحده لا شریک لَه، لَه المُلک و لَه الحَمد، یُحیی و یُمیت و هُو حَیُّ لا یموت، بِیده الخَیر، و هو علی کل شَیءٍ قدیر» ـ قال قلت لا إله إلّا الله، وحده لا شریک لَه، لَه المُلک و لَه الحمد، یُحیی و یُمیت و یُحیی فقال ـ «یا هذا، لا شک فی أنّ الله یحیی و یمیت و یمیت و یحیی ولکن قُل کَما أقول»;(وسائل الشیعه7/227/ح4). از این حدیث معلوم میشود که هر آنچه خداوند دارد و به آن موسوم یا متصف است نباید در محدوده اذکار مأثور راه یابد مگر آنچه در قرآن کریم که کلام خیرالذاکرین است آمده باشد یا در زبان مظاهر اسمای حسنای الهی یعنی انسانهای کامل مانند انبیا و ائمّه معصوم(ع) آمده باشد که سخنی از خود ندارند و هرچه به عنوان اسلام ارائه می دهند برگرفته از رهنمود غیبی خدای سبحان است، لذا در حدیث مزبور دستور داده شده که گرچه خداوند زنده می کند و می میراند، و می میراند و زنده می کند، لیکن در این ذکر ویژه فقط باید جزء اول را یاد کرد و آن اینکه خداوند زنده می کند و می میراند. 2- علاء بن کامل گفت شنیدم حضرت امام صادق(ع) می گفت: «امتثال «وَاذکُر رَبَّک فی نَفسک تَضرعاً و خیفةً و دون الجهر مِن القول» عند المَساء». «لا إله إلّا الله وحده لاشریک لَه، لَه المُلک و لَه الحَمد، یُحیی و یُمیت و یُمیت و یُحیی، و هُو علی کُل شَیءٍ قَدیر ـ قال قلت بیده الخیر، قال(ع) ـ إِنّ بِیَده الخَیر ولکن قل کما أقول لَک عَشر مرات أَعوذ بِالله السَمیع العَلیم، حین تَطلع الشَمسُ و حین تغرب عشر مرات»؛ (همان/ح6). یعنی گرچه تمام خیر به دست خداست و از ناحیه قدرت او هر چیزی به غیر می رسد، لیکن گفتن آن در این ذکر ویژه لازم یا سودمند نیست و برای نیل به هدف ذکر خاص باید از افزودن بر آن احتراز کرد. 3- زراره از حضرت امام صادق(ع) در وظیفه عصر غیبت بقیّة الله (ارواح من سواء فداه) ضمن نقل دعای معروف «اللّهمّ عَرِّفنی نَفسک ...» که به مثابه برهان لمّی بر نبوّت، رسالت و حجت زمان است، جملاتی را به این مضمون به او آموخت: «یا الله، یا رحمان، یا رحیم، یا مقلب القلوب ثبّت قلبی علی دینک»؛ (بحار52/148/ح73)، زاراره چنین افزود: «یا مقلّب القلوب والأبصار» حضرت فرمود: گرچه خداوند مقلّب الابصار است، لیکن در این دعا آنچه من به تو آموختم، بگو، (نه کم و نه زیاد). آیة الله جوادی آملی، حکمت عبادات به نقل از سایت تبیان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه