«اذیّت/ مزیّت» تحریم های جدید غرب برای ایران، عنوانی است که بر مبنای آن می توان پژوهش مستند و مفصلی را سامان داد. این تحریم ها حتما همراه آزار و ایذاء علیه ایران بود اما آیا صرف این آزاررسانی که نوعی واشدن مشت غرب در پس فیگورهای انسان دوستانه و مسالمت جویانه است، آنان را به مقصود می رساند یا معکوس عمل کرده و خسارت های راهبردی را متوجه آمریکا و دوستانش می کند؟ مزیت این تحریم ها برای ایران چیست؟ یادداشت حاضر صرفا دیباچه و درآمدی بر مقوله «اذیت/ مزیت تحریم ها» است.

«اذیّت/ مزیّت» تحریم های جدید غرب برای ایران، عنوانی است که بر مبنای آن می توان پژوهش مستند و مفصلی را سامان داد. این تحریم ها حتما همراه آزار و ایذاء علیه ایران بود اما آیا صرف این آزاررسانی که نوعی واشدن مشت غرب در پس فیگورهای انسان دوستانه و مسالمت جویانه است، آنان را به مقصود می رساند یا معکوس عمل کرده و خسارت های راهبردی را متوجه آمریکا و دوستانش می کند؟ مزیت این تحریم ها برای ایران چیست؟ یادداشت حاضر صرفا دیباچه و درآمدی بر مقوله «اذیت/ مزیت تحریم ها» است. 1-دور جدید تحریم ها برخلاف فضاسازی رسانه ها و سیاستمداران غرب نه از اوایل تیرماه (ژوئیه 2012) بلکه از حدود 9 ماه پیش (اکتبر و نوامبر 2011) آغاز شده و درواقع این هجمه اقتصادی- روانی هر اثری که می توانست داشته باشد، تا به امروز تخلیه شده است. اتفاق جالب در این میان شعبده بازی رسانه ها و سیاستمداران غرب- و ستون پنجم آنها- در حذف این 9 ماه از تاریخ آغاز اعمال تحریم های مالی و بانکی و بیمه ای و نفتی است. آمریکا و انگلیس و شبکه صهیونیسم بین الملل حداقل از یک سال پیش، از دو تعبیر تحریم های «فلج کننده» و «هوشمند» سخن گفتند و آن را به اجرا گذاشتند. مدعی بودند این تحریم ها قرار است به اعتبار هوشمندی، مردم را استثنا کند و حاکمیت را فلج کند. این ادعا از اساس دروغ بود. طراحی این بود که فشار تحریم اقتصادی در دو سطح «حاکمیت و نخبگان سیاسی» و «افکار عمومی» عمل کند و آنها را چنان به ستوه آورد که دست تسلیم بالا ببرند. قرار بود انفجاری در ایران رخ دهد آن هم نه در تیر ماه 91، بلکه زمان انفجار حوالی 22 بهمن و 12 اسفند 1390 و یا نهایتا 25 خرداد 91 بود. اما این اتفاق رخ نداد و روزنامه صهیونیستی هاآرتص در گزارشی مفصل که به برگزاری جشنواره های فرهنگی و سینمایی و کتاب اشاره داشت، اواخر اردیبهشت نوشت: «تهران در هفته هایی که گذشت، کاملا آرام بود و شهر شادابی همیشگی خود را داشت. آرامش فعلی در ایران دهن کجی به تحریم هاست. با شرایط فعلی سؤال اینجاست که چگونه می توان گفت تحریم ها اثر خود را گذاشته است؟». این گزارش مفصل نشان می داد یکی از اهداف اصلی تحریم ها، به هم ریختن آرامش و ثبات موجود در ایران بوده است. تحریم ها و هیاهو و جنگ روانی چند برابر آن به واسطه خیانت همراهی برخی رسانه های داخلی، از آبان و آذر 90 شروع شد. این جنگ روانی- رسانه ای در دی ماه شدت گرفت تا فشار 3 ماهه بر مردم، اثر مهم خود را در ایستگاه 22 بهمن که دماسنج نشاط و سرزندگی ملت ایران در اوج سرمای زمستانی است، نشان دهد. اما چند روز پیش از 22بهمن وقتی مقتدای انقلاب به خطبه نمازجمعه ایستاد و موج خروشان جمعیت را در سرمای 3 درجه زیرصفر به خیابان های مرکزی پایتخت کشاند، رصد گران اطلاعاتی غرب اولین شوک را دریافت کردند. دومینوی چیده شده از سوی اتاق فرماندهی عملیات دشمن، در همان گام اول به هم ریخت. براساس چیدمان طراحان سیاسی اطلاعاتی غرب قرار بود تحریم ها، مردم را در روز 22 بهمن در خانه ها فریز کند، 3 روز بعد بر مبنای همین انجماد، جبهه اپوزیسیون با فضاسازی رسانه های بیگانه نمایش خیابانی در روز 25 بهمن ترتیب دهد- که فراخوان آن نیز صادر شد- و اگر یخ این پروژه گرفت، انتخابات 20 روز بعد مجلس نهم (12 اسفند) با آمیزه ای از انجماد و اغتشاش قفل شود و... همین طور، کار به بازسازی توأم با فرآوری فتنه سال 88 بینجامد. اما دشمن دومین تودهنی را در 25 بهمن و سومین و مهم ترین آن را در روز 12 اسفند از مشارکت رکوردشکنانه و 65 درصدی مردم خورد. با این وجود جبهه دشمن پس از 3 ماه مجددا بخت خود را در فراخوان تجمع 25 خرداد 91 (سالگرد اولین تجمعات ملتهب پس از انتخابات 22 خرداد 88) آزمود که تست کامل برای اطمینان از مرگ جریان فتنه و بی کفایتی مطلق سازمان آن بود. 2-می گویند آنچه تو را نکشد، قوی تر و قدرتمند می سازد. میکروبی که نکشد، بدن را واکسینه می کند. واکسن فلج و واکسن های مشابه غالبا به اعتبار تزریق میکروب به بدن، برای مدتی با درد و تب و التهاب همراه است. اما هیچ پدر و مادر دلسوزی که سلامت و قدرتمندی فرزند را در آینده می خواهد، حاضر نمی شود به خاطر درد و تب و التهاب موقت واکسیناسیون، از ایمن سازی و مزیت های فراوان آن در آینده چشم پوشی کند. البته تبدیل آزارها و تهدیدهای تحریم به فرصت رشد و پیشرفت، مستلزم تدبیر و برنامه ریزی و ترصد همه دستگاه های مسئول حاکمیتی است و بی تردید مسئولان امر وظایف سنگینی در این باره به دوش دارند اما در عین حال، حقیقت این است که جنگ اقتصادی دشمن- با تمام توان و به عنوان آخرین تیر ترکش- اسباب بیمه ثبات و پیشرفت بیشتر کشور خواهد شد. این واقعیت را روزنامه انگلیسی گاردین دوشنبه گذشته متذکر شد آنجا که نوشت «غرب امیدوار است مقامات ایران نهایتا در مقابل تحریم ها کوتاه بیایند اما مشکل این استراژی این است که غرب از ارزیابی ایران سر در نمی آورد. واکنش ایران در برابر فشار غرب جسورانه تر بود. ایران به رغم فشارها تسلیم نشده است. این مسئله باید سیاستگذاران غرب را به فکر وادارد که از خود بپرسند این کشور به چه نحو، بهای تحریم ها را ارزیابی می کند و غرب را به چالش می کشد؟ تحریم ها برای ایران یک سرمایه گذاری با هزینه ای کوتاه مدت است که سود بالایی را در بلندمدت به دنبال خواهد داشت. ایران با نگاه به آینده، ریسک تحریم ها را پذیرفته است. ایران واقعا تحریم ها را به عنوان یک مزیت به حساب می آورد. آنها معتقدند صبورانه باید منتظر یک سری تغییرات پیوسته بود که نهایتا پشتیبان ایران است. ایران شاهد بحران اقتصادی فزاینده ای است که غرب را فلج می کند. آنها همچنین شاهد انقلاب های منطقه ای هستند و با مقاومت، مشروعیت منطقه ای به دست می آورند». 3- ارزیابی روزنامه گاردین همان بیان بلند رهبر فرزانه انقلاب است که فرمودند «پیروزی بدون مجاهدت و خطرپذیری به دست نمی آید». غرب خیال می کرد وقتی ریسک تحریم ها را به جان بخرد- که زیان های هنگفتی را نیز متوجه برخی کشورهای اروپایی کرد- ایران کم می آورد و جا می زند. اما واکنش غیرمترقبه ایران نشان داد که جمهوری اسلامی خطرپذیرتر است. درواقع اگر بخواهیم ماجرای اخیر را روایت کنیم، واقعیت این است که ایران با 9 ماه مقاومت، شوک بزرگ را از سر گذرانده و حالا اتفاقا نوبت غرب است که شوک غیرمترقبه را تجربه کند. غرب ضربه اول را زد اما ایران این ضربه را نپذیرفت. طبق قوانین طبیعی، نیروی وارده اگر با مقاومت جسم مورد اصابت روبرو شود، به زننده ضربه بازمی گردد و اگر او انتظار این رفلکس را نداشته باشد، با شوک و به هم ریختگی بیشتری مواجه می شود. درست مانند مشتی که با شدت تمام و از سرنادانی و برآورد غلط به تیرآهن کوفته شود. غرب مطلقا انتظار نداشت اما پس از 9 ماه به چشم دید که ایران جا نخورد و جا نزد. اما قصه در همین جا ختم نمی شود که به قول معروف آخر شاهنامه خوش است. اگر به دنبال تعبیر و تحلیل ماجرا هستید، گزارش 9 روز پیش روزنامه آلمانی تاگس اشپیگل سایتونگ به قلم دو تحلیلگر ارشد آمریکایی کاملا گویاست. «آمریکا مایل به افزایش تحریم هاست. و هدف تحریم چیست؟ به نوشته واشنگتن پست قرار است با این تحریم ها اپوزیسیون جمهوری اسلامی تقویت شود. اما ایالات متحده با این راهبرد جدید ناکام خواهد ماند. این فشار، موضع آمریکا را در خاورمیانه تقویت نمی کند بلکه برعکس تضعیف هم خواهد کرد. حرف ایران روشن است؛ شفافیت بیشتر این کشور در قبال پذیرش حق غنی سازی اورانیوم. رد این پیشنهاد و ناکامی مذاکرات، زیرآب قدرت آمریکا را در منطقه و جهان خواهد زد». تیر تحریم برای ایران بیش از یک واکسیناسیون نبوده و حالا به سمت غرب کمانه می کند. هفته ها و ماه های آینده- به ویژه از آغاز پاییز- نوبت مشاهده آثار کمانه کردن تیر تحریم در فضای سیاسی، اقتصادی و عمومی غرب است، جایی که بحران فاجعه بار اقتصادی 5 دولت اروپایی متحد آمریکا را ساقط کرده و البته می تواند این بار در بدهکارترین دولت دنیا (آمریکا با 16 هزار میلیارد دلار بدهی) کارگر شود؛ جایی که به تصریح صدای آمریکا «شاخص های اقتصادی برای اوباما مأیوس کننده است». 4- تحریم ها در سطح سیاستمداران نیز کاملا معکوس عمل کرد. نه تنها در سطح حاکمیت، اسباب انسجام و همدلی بیشتر شد بلکه حتی نگاه سیاسی تمایزطلب و شبه روشنفکر را نیز با خود و در برابر افکار عمومی دست به گریبان کرد. غرب با آخرین نمونه دشمنی خود و درحالی که در مقابل منطق سازنده و مستدل ایران هیچ حرفی برای گفتن نداشت، خود را در منظر افکار عمومی جهان و ایران برهنه کرد. امروز هیچ نگاه منصفی در ایران و جهان نمی تواند بر سیمای خباثت آلود غرب که آسایش و آرامش ملت ها را هدف می گیرد، تصاویری نظیر «دوستی، مسالمت، تحمل، آزاداندیشی و پذیرش حق حاکمیت دیگران» را نقاشی کند. غرب در درون خود هرچه هست که انباشته از ظلم به شهروندان است، برای ملت های دیگر قیافه ای جز عداوت و رذالت و خیانت و بی وفایی را نشان نداده است. یک سده نگاه خوش باورانه جریان روشنفکری متجدد به غرب، با همین تحریم های معطوف به انحصارطلبی و کشیدن ترمز پیشرفت ملت ایران، به چالش گرفته شده است. غرب در برابر نگاه این جریان متحیر، مدام خم دعاوی خویش را می گیرد و تمام آنچه در ذهن شبه روشنفکران ساخته شده را بر زمین می زند. غرب اصرار دارد بگوید آنی نیست که این جماعت در انظار مردم خود رنگ می کنند و می نمایانند. خوش گمانی به غرب و تلقی این که به واسطه مذاکره و مسالمت با آنان می توان بازی برد- برد داشت و پیشرفت کرد، بارها در میان برخی سیاستمداران ما رسوخ کرد و دولت هایی را به انفعال و رخوت کشاند. اما منطق غرب همان است که رابرت گیتس در سازمان سیا گفته بود «ایرانی معتدل وجود ندارد. ایرانی خوب و معتدل، ایرانی مرده است»! حساب خیانت ها در القای این خوش گمانی جداست اما مزیت کمی نیست که به واسطه بدعهدی و خباثت جدید دشمنان، از رئیس دولت سازندگی بشنویم «فشارهای همه جانبه استکبار، اجازه مذاکره برابر براساس بازی برد-برد را نمی دهد. غرب باید بداند راه موفقیت مذاکرات، تصریح آنها بر حقوق حقه مردم ایران و عدم استفاده از ابزار نخ نمای تهدید و تحریم و فشار است» حال آن که وی چند ماه قبل تر در مصاحبه ای گفته بود «قطع رابطه و مذاکره با آمریکا قابل تداوم نیست». یا مهم است که فردی با مختصات رئیس دولت اصلاحات با همه بدفهمی و سوءرفتارها به این واقعیت معترف شود که «غربی ها نشان داده اند نمی خواهند چیزی به ایران بدهند در عین حال که می خواهند خیلی چیزها را یکطرفه از ما بگیرند. این شدنی نیست. غربی ها نشان داده اند حاضر نیستند آن حقوق به رسمیت شناخته شده را در عمل هم به رسمیت بشناسند». این اظهارات کسی است که به اعتبار عملکرد وی و گروه های حامی اش در دولت و مجلس موسوم به اصلاحات، رئیس جمهور وقت آمریکا بارها به وجد آمد و گفت «ما از اصلاح طلبان در ایران پشتیبانی می کنیم... ما در دوره اصلاح طلبان توانسته بودیم تمام فعالیت های هسته ای ایران را تعلیق کنیم». غرب با برآورد غلط، خسارت بزرگی را برای خود تدارک کرده است. رفتار ایذایی آمریکا و متحدانش، رفتار پرتلاطم و بیش فعالی کسی است که در باتلاق دست و پا می زند. اگر «متن» و زمینه این دست و پا زدن را نبینید، ظاهرا حجمی از فعالیت های پرشتاب به چشم می آید اما بیش فعالی برای کسی که در باتلاق افتاده، اصلا خوب نیست و زمان غرق شدن او را شتاب می بخشد. وقتی ایران از چالش خطیر اخیر سربلند و غیرقابل انتظار بیرون بیاید- که آمده- آن وقت اسطوره قدرت غرب در انظار افکار عمومی کنجکاو جهان بیشتر شکسته خواهد شد. غرب، زیرآب قدرت خود را زده است. محمد ایمانی،کیهان،18 تیر 1391 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه