آیا از پیشوایان دین حدیثی به این مضمون نقل شده است که هر جا مرگ دسته‌جمعی بود آن‌جا را ترک کنید؟

در ارتباط با پرسش مطرح شده باید گفت که در روایتی چنین آمده است: «عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْمُغِیرَةِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) الْقَوْمُ یَکُونُونَ فِی الْبَلَدِ یَقَعُ فِیهَا الْمَوْتُ أَ لَهُمْ أَنْ یَتَحَوَّلُوا عَنْهَا إِلَى غَیْرِهَا قَالَ نَعَمْ قُلْتُ بَلَغَنَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) عَابَ قَوْماً بِذَلِکَ فَقَالَ أُولَئِکَ کَانُوا رَتَبَةً بِإِزَاءِ الْعَدُوِّ فَأَمَرَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْ‏ یَثْبُتُوا فِی مَوَاضِعِهِمْ وَ لَا یَتَحَوَّلُوا مِنْهُ إِلَى غَیْرِهِ فَلَمَّا وَقَعَ فِیهِمُ الْمَوْتُ تَحَوَّلُوا مِنْ ذَلِکَ الْمَکَانِ إِلَى غَیْرِهِ فَکَانَ تَحْوِیلُهُمْ مِنْ ذَلِکَ الْمَکَانِ إِلَى غَیْرِهِ کَالْفِرَارِ مِنَ الزَّحْف»؛[1]‏ راوی از على بن مغیره نقل کرده است: محضر مبارک امام صادق(ع) عرض کردم: مردم در شهر بوده و مرگ در بینشان واقع مى‌‏شود مثل این که مرض وباء در بین ایشان شایع مى‌‏گردد و آنها را از پاى در مى‌‏آورد، آیا مى‌‏توانند از آن شهر گریخته و جاى دیگر بروند؟حضرت فرمودند: آرى!گفتم: شنیده‌ایم که رسول خدا(ص) گروهى را به خاطر این کار ملامت و سرزنش کردند؟حضرت فرمودند: آنها گروهى بودند در مقابل دشمن که رسول خدا(ص) مأمورشان کرده بودند در جاى خود مانده و به جاى دیگرى نروند، وقتى مرگ و هلاکت در بینشان واقع شد از آن مکان به جاى دیگرى گریختند و این گریز به مثابه این بود که از صحنه جهاد گریخته بودند؛ از این‌رو مورد نهى و ملامت قرار گرفتند.طبق این روایت اگر منظور از مرگ و کشتار، هجوم بی‌گانه و حمله به جان و مال مردم باشد، در این‌جا وظیفه افرادی که توانایی نبرد را دارند، ماندن و ایستادگی و دفاع است. اما اگر منظور مرگ و میر بر اثر حوادث و بلایای طبیعی باشد، می‌توان مهاجرت کرده و دیار خود را ترک گفت.همچنین مهاجرت افرادی مانند خردسالان و کهنسالان که توانایی نبرد را ندارند ایرادی نخواهد داشت.پی نوشت: [1]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج‏2، ص 521، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.منبع: www.islamquest.net .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه