تفسیر(فزت ورب الکعبه)چیست؟شهادت مولارستگاریست؟یاترک دنیا؟

«فزت» یعنی به رستگاری رسیدم ! همان لحظه ای که شمشیردشمن خدا، فرق اورا شکافت ، این جمله ای بود که حضرت به زبان آورد ، سالها بود که آرزو می کرد مرگش با شهادت باشد، آن زمانی که درکنار رسول خدا صلی الله علیه وآله می جنگید، همواره از رسول الله، طلب دعا برای شهادتش می کرد وحضرت وعده شهادت رابه او می داد واکنون آن وعده مولایش رسول الله صلی الله علیه وآله نصیبش شده بود لذا خبر از حقیقتی داد که به دنبالش بود! استاد شهید مطهری در این رابطه می   فرماید: این است که می بینیم، علی ـ علیه السّلام ـ آن گاه که می بیند مرگش به صورت شهادت نصیبش شده از خوشحالی در پوست نمی   گنجد، لذا در لحظات آخرین حیاتش می فرماید به خدا سوگند هیچ امر مکروه و خلاف انتظاری برای من رخ نداده است همان رخ داد که می خواستم و به آرزوی خود که شهادت است رسیدم ، مثل من، مثل کسی است که شب تاریک در جستجوی آب در صحرایی می گردم، ناگاه چاه آبی یا سرچشمه ای پیدا می کند مثل من مثل جوینده ای است که به مطلوب خود نائل گشته است. [قیام  انقلاب  مهدی(عج) به  ضمیمه  شهید، ص 116 تا 118] تا اینجا پاسخ شما !  اما جا دارد چند جمله هم راجع به محبت حضرت علی علیه السلام بگوییم :   رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)می فرمایند : «عُنْوَانُ صَحِیفَةِ الْمُؤْمِنِ حبّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ » سرلوحه پرونده مومن دوستی علی (ع)است. وهمین دوستی است که نشانه ایمان است : «یا علی حبک ایمان و بغضک کفر» (بحارالانوار) پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند که دوستی علی (علیه السلام) عین ایمان بخدا و رسول است از امام صادق (ع) در مورد حبّ و بغض سؤال شد که آیا از ایمان است یانه؛ آن حضرت فرمود: آیا ایمان چیزی جز حبّ و بغض است؟ سپس این آیه را تلاوت کرد: خداوند ایمان را محبوب دل شما قرار داد و آن را در قلب های شما جلوه داد و کفر و فسق و نافرمانی را را مورد کراهت شما قرار داد. «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الْحبّ وَ الْبُغْضِ أَ مِنَ الْإِیمَانِ هُوَ فَقَالَ وَ هَلِ الْإِیمَانُ إِلَّا الْحبّ وَ الْبُغْضُ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ حبّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیانَ أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ »، (کلینی، الکافی، ج 2، ص 124، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1365 هـ. ش. ) در حدیث سلسلة الذهب که فرموده :« کلمه لا اله الا الله حصنی فمن قالها دخل حصنی و من دخل حصنی امن من عذابی». نظیرهمین روایت در مورد«علی بن ابیطالب حصنی...» نیز رسیده نه اینکه دو مطلب باشد؛ بلکه حقیقت ایمان توحید در ولایت علی (ع) گنجانیده شده است ! این دو روایت در حقیقت یکی است هر چه در ولایت است در توحید است هر کس در ولایت علی (علیه السلام) است در حصن توحید است . حب علی، یعنی علاقمندی به مسجد و خدا و آخرت ، ولایت علی یعنی فرار از شیطان و تبعیت رحمن، اهل لا اله الا لله شدن، از هوای نفس فرار کردن از گناه پرهیز کردن و رفتن در حکومت و ولایت علی علیه السلام یعنی ولایت خدای جل شانه ! در روایات بالا ،اهمیت دوستی علی علیه السلام وپذیرش ولایت او اشاره شد؛ راجع به دوستی علی بن ابی طالب علیه السلام روایات زیادی حتی از عامه داریم ، چند روایت زیر نیز از طریق عامه است : اکنون جا دارد که ترجمه بعضی از احادیث مربوط به محبت علی علیه السلام را، که ازکتب اهل سنت واز زبان رسول خدا نقل شده ، بشنویم ! - احمد در مسند - خود روایت مى کند که پیامبر، دست حسن و حسین را گرفت و فرمود: هر که من و این دو و پدر و مادر این دو را دوست دارد به روز رستاخیز در منزلگاه من خواهد بود. - از مسند به نقل از زید بن حبیش آمده است که گفته: على (ع) فرمود: به خدا سوگند که به من بغض نمى ورزد مگر شخص منافق و مرا دوست نمى دارد مگر شخص مؤمن. - در همان جا به نقل از عبد الرحمن بن ابى لیلى آمده که (بعد از آنکه درجنگ خیبر، پرچم را به آن دو نفر سپرد ولی از جنگ گریختند ! ) گفته است: که پیامبر (ص) فرمود: فردا پرچم را به دست مردى خواهم سپرد که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبر هم او را دوست دارند.به دشمن یورش می برد واز دشمن نمی گریزد و اصحاب پیامبر (ص) با او سرفراز مى شوند. پس پرچم را به على (ع) سپرد. - در کتاب فردوس به نقل از معاذ آمده است که گفت: پیامبر (ص) فرموده است: محبّت به على بن ابى طالب، حسنه اى است که هیچ سیّئه اى به آن زیان نمى رساند و بغض على بن ابى طالب سیّئه اى است که هیچ حسنه اى به آن سود نرساند. - در کتاب مناقب خوارزمى ، به نقل از جابر آمده است که: پیامبر (ص) فرمود: جبرئیل از سوى خدا براى من برگ سبزى از درخت مورد آورد که در آن به رنگ سپید نوشته شده بود: من محبّت على بن ابى طالب را به همه خلایقم واجب گردانیدم ، پس این را از سوى من به آن ها برسان. - در همین کتاب ،به نقل از ابن عبّاس آمده است که: پیامبر (ص) فرمود: اگر همه مردم در محبّت نسبت به على بن ابى طالب همداستان مى شدند دیگر خداوند آتش را نمى آفرید. - در همین کتاب آمده است که پیامبر اکرم (ص) فرمود: اى على! اگر بنده اى ،خداى را چنان عبادت کند که نوح در میان قومش و چونان کوه احد، زرى از آن او باشد که در راه خدا انفاق کند و عمرش آن قدر بپاید که پاى پیاده هزار حج بگزارد و در پى آن، مظلوم، میان صفا و مروه به قتل رسد، ولى دوستى تو را در دل نداشته باشد شمیم بهشت را استشمام نکند و بدان در نیاید. - کسى به سلمان گفت: تو چه قدر على را دوست دارى ! سلمان پاسخ داد: از پیامبر (ص) شنیدم که مى فرمود: هر که على را دوست بدارد به تحقیق مرا دوست داشته است و هر که على را دشمن دارد به تحقیق مرا دشمن داشته است. - در همین کتاب ،به نقل از ابن عمر آمده است که: پیامبر (ص) فرمود: هر که على را دوست بدارد خداوند نماز و روزه و عبادت او را بپذیرد و دعایش پذیرفته گرداند. آگاه باش هر که على را دوست بدارد خداوند در برابر هر یک از شریان هاى پیکر او شهرى در فردوس بدو بخشد. آگاه باش هر که خاندان محمّد را دوست بدارد از حساب و میزان و صراط در امان خواهد بود. آگاه باش هر که بر محبّت خاندان محمّد بمیرد من به همراه پیامبران در بهشت ضامن او خواهیم بود. هوش دار کسى که به طور نوشته خاندان محمّد را دشمن دارد روز رستاخیز به صورتى مى آید که میان دو دیده اش نوشته باشد: نومید از رحمت الهى. - از عبد اللَّه بن مسعود است که گفت: از پیامبر (ص) شنیدم که مى فرمود: هر که گمان برد به من و آنچه آورده ام ایمان آورده است در حالى که على را دشمن دارد دروغگوست نه مؤمن. - ابى بردة مى گوید: روزى نشسته بودیم که پیامبر (ص) فرمود: سوگند به خدایى که جان من در دست اوست به روز رستاخیز بنده هنوز یک قدم برنداشته که خداوند پیرامون چهار امر از او پرسش کند: عمرش را صرف چه کرده است، پیکرش را در چه راهى پوسانده است، مالش را از کجا به دست آورده و در چه راهى به مصرف رسانده است و بالاخره پیرامون محبّت ما اهل بیت پرسش خواهد کرد. عمر بن خطّاب عرض کرد: نشانه محبّت تان پس از شما چیست؟ ابن بردة مى گوید: پیامبر دستش را بر سر على (ع) که در کنار او بود نهاد و فرمود: محبّت پس از من محبّت اوست. - از عبد اللَّه بن عمر ، رسیده است که گفت: شنیدم که از پیامبر (ص) پرسیدند: در شب معراج خدایت با چه زبانى با تو گفتگو کرد؟ پیامبر (ص) فرمود: با زبان على بن ابى طالب با من گفتگو کرد. پس به من الهام کرد تا گفتم: بار خدایا! تو با من سخن گفتى یا على؟ خداوند فرمود: اى احمد! من چیزى هستم نه همچون چیزها و با مردم سنجیده نمى شوم و با نظایر توصیف نمى گردم. تو را از نور خود آفریدم و على را از نور تو خلق کردم، پس بر نهفته هاى قلبت آگاهى یافتم و دیدم در قلب تو هیچ محبوب تر از على بن ابى طالب نیست و از همین رو با زبان او با تو گفتگو کردم تا دلت آرام گیرد. - دریکی از سالهایی که معاویه به حج رفته بود،سراغ یکی از زنانی را گرفت که در طرفداریی ازعلی (ع) ودشمنی با معاویه سوابقی داشت.گفتند زنده است. فرستاد اورا حاضر کنند وقتی حاضر شد از اوپرسید،آیا می دانی چرا تورا احضار کردم؟تورا برای این احضار کردم که بپرسم چرا علی(ع) را دوست داری و من را دشمن ؟زن گفت:بهتر است از این باب حرف نزنی. معاویه گفت:نه،حتما باید جواب دهی. زن گفت به علت اینکه او عادل و طرفدار مساوات بود وتوبی جهت با اوجنگیدی،علی را دوست دارم چون فقرا را دوست میداشت وتورا دشمن دارم برای اینکه به ناحق خون ریزی کردی ومیان مسلمانان اختلاف افکندی ودر قضاوت ظلم و مطابق هوای نفس رفتار می کنی. معاویه خشمگین شدوجمله زشتی میان آنها رد و بدل شد،امابعد،خشم خود رافرو برد وهمانطور که عادت داشت درآخرکارملایمت نشان داد و پرسید:آیا علی رابه چشم خود دیده ای ؟ زن گفت آری.معاویه گفت چگونه دیدی؟ زن :گفت به خدا قسم!اواورا در حالی دیدم که این سلطنت که تورا فریفته وغافل کرده است.اورا غافل نکرده است. معاویه گفت:آواز علی را شنیده ای؟ زن گفت آری شنیده ام.دل را جلا می داد وکدورت راازدل بیرون می کرد آن طور که روغن ،زنگاررا می زداید. معاویه گفت:آیا حاجتی داری؟ زن گفت:آری،هرچه بخواهم میدهی؟ معاویه گفت:می دهم. زن گفت صد شتر سرخ مو می خواهم.معاویه دستورداد صدشترسرخ مو به آن زن بدهند،سپس گفت:به خدا قسم اگرعلی زنده بود یکی از شتران رابه تو نمی داد.زن گفت:به خداقسم اگرعلی (ع)زنده بود یک تار موی این شترها را به من نمی داد،زیرا اینها بیت المال مسلمین هستند!...   (کشف الیقین-ترجمه آژیر مبحث ششم: در وجوب محبت و مودت به على(ع): ..... ص : 227)   .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه