اینکه گفته می‌شود خدا نور است یعنی چه؟

ویژگی نور این است که تاریکی‌ها را روشن می‌کند و به زندگی روشنی می‌بخشد. به برکت نور است که ما در دل تیرگی‌ها راه را از بیراهه تشخیص می‌دهیم و از افتادن در دره‌های خطرناک و برخورد با صخره‌های کنار جاده در امان می‌مانیم. اگر به خدا هم نور می‌گویند به این دلیل است که او هدایت کننده‌ی همه‌ی موجودات و به ویژه انسان‌هاست. (1) او هر موجودی را در مسیری که باید برود قرار می‌دهد و او را به سوی کمال هدایت می‌کند؛ مثلاً دانه‌ی گندم را لحظه به لحظه هدایت می‌کند تا به یک خوشه‌ی گندم تبدیل شود. انسان را هم با دادن عقل و فرستادن پیامبرها و نزول کتاب‌های آسمانی به راه راست هدایت می‌کند. در آیه‌ی 35 سوره‌ی نور، از خدا به عنوان نور آسمان‌ها و زمین یاد شده است. امام رضا(علیه السلام) در تفسیر این آیه فرمود: «او هدایت کننده یا اهل آسمان‌ها و اهل زمین است.»(2) البته به کار بردن واژه‌ی نور برای خدا دلیل دیگری هم دارد. شما وقتی وارد اتاق تاریکی می‌شوید، هیچ چیز را نمی‌بینید، اما پس از روشن کردن لامپ و تابش نور به وسایل داخل اتاق می‌توانید انها را ببینید. روزی هیچکدام از موجودان این جهان وجود نداشتند و در تار یکی نیستی و نابودی فرو رفته بودند، اما با لطف خدا پا به عرصه‌ی وجود گذاشتند و به دست خدا آفریده شدند. گویی نوری از سوی خدا بر آنها تابید و به آنها هستی بخشیبد. پس خدا نور است یعنی اگر لطف خدا نبود، هیچ موجودی دیده نمی‌شد؛ یعنی اصلاً چیزی به وجود نمی‌آمد که دیده شود. اگر لطف خدا نبود، همه‌ی موجودات تا ابد در تاریکی نیستی و نابودی می‌ماندند. پی نوشت‌ها: 1. تفسیر المیزان، ج 15،ص122. 2. تفسیر نمونه، ج41، ص508. ​​​​​​​منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره‌ خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه