اهداى یک واحد خون و جداسازى اجزاء مختلف آن در سازمان انتقال خون مى تواند جان چندین نفر را از مرگ حتمى نجات دهد. در سال 1383 یک و نیم میلیون واحد کیسه خون اهدا شده که توسط آن «یک میلیون و شش صد هزار» نفر (یعنى روزى «چهار هزار و سیصد نفر») مداوا شده اند. به عبارت دیگر، با توجه به این که تا کنون هیچ دارویى نتوانسته جایگزین خون و فرآورده هاى آن شود، در صورتى که کسى خون اهدا نکند، یا اهداى خون تعطیل شود هر روز به طور میانگین «چهار هزار وسیصد نفر» در اثر بیمارى هایى که درمان آن به فرآورده هاى خونى نیاز دارد مى میرند. هم اکنون در کشور ما در سال حدود «یک میلیون و هشتصد هزار واحد» خون نیاز است که حدود «یک میلیون و چهارصد هزار» آن از طرف مؤمنین اهدا مى شود و حدوداً «چهارصد هزار واحد» خون کمبود داریم که باید وارد کنیم. با توجه به این که خون وارداتى ممکن است آلوده باشد و فرد دریافت کنند را دچار بیمارى هاى خطرناک چون (ایدز و هپاتیت) کند (همان گونه که در سال هاى گذشته این اتفاق افتاده) آیا حضرتعالى اهداى خون را بر مؤمنین به نحو وجوب کفایى واجب مى دانید تا کشور از این جهت مستقل و وابسته به اجانب نباشد؟

هرگاه واقعاً خون هاى خارجى نامطمئن باشد به طورى که به تأیید کارشناسان خطر بیمارى هاى سخت و فراگیر وجود داشته باشد در چنین صورتى اهداى خون بر کسانى که توانایى اهدا دارند واجب کفائى است. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه