اولين عزادار سيد الشهداء چه کسي بوده و در کدام مکان عزاداري کرد؟ و آيا در زمان ما عزاداري واجب است؟

بر اساس روايات رسيده در منابع روايي، عزاداي بر امام حسين ـ عليه السلام ـ يک مسئله قدسي و بسيار مهم است و به هيچ مسئله اي اين رويکرد وجود نداشته است. بار ارزشي عزاداري بر امام حسين ـ عليه السلام ـ بسيار حائز اهميت است گويي که اين مسئله با توحيد گرهي بسيار محکم دارد و حقيقت اين است که امام حسين ـ عليه السلام ـ آنچه انجام داد در راه خدا ايثار نمود، تنها براي خدا و براي حفظ ارزشهاي الهي بوده است. در روايات آمده است که: خداوند به پيام آوران خويش صفات و شرائط خاصي مقرر داشت از آن جمله براي آزمايش بندگان، آنان را از زرق و برق ظاهري، تشريفات و امکانات و وابستگي بدان دور داشت و آنان را جلوه گاه معنويت و ارزشهاي والاي انساني قرار داد، امام حسين ـ عليه السلام ـ نيز اين گونه بود خداوند به خاطر ظهور اخلاص او در جهاد و آزمايش بندگان حق طلب خدا همه آن صفات و شرائط را در آن حضرت و قيام دگرگون سازش گرد آورد به همين جهت است که خود «سالار شهيدان» است و رهروان راه توحيديش (شهداي بزرگ) و دوستان خدا وصف شده اند. عزاداري امام حسين ـ عليه السلام ـ داراي اهميت بسيار فراوان است چون داراي ويژگي هاي منحصر به فرد است، همين اهميت است که روايات بر آن تأکيد دارند، محافل بزرگ داشت آن حضرت چند دسته است. مجالس که پيش از خلقت آدم بر پا شد، مجالسي که پس از خلقت آدم و پيش از ولادت حسين برگزار شد. مجالس عزاداري که پس از ولادت و قبل از شهادت برپا شد. محافلي که پس از شهادتش در کربلا شروع و تا قيامت خواهد بود. مجلس مهمي که در روز رستاخيز در عزاي حسين بر پا مي شود. آدم پس از هبوط در زمين خداوند را به مقدسات قسم مي داد و استغفار مي نمود جبرئيل اذکاري به او ياد و گفت اي آدم با اين نام ها خداي را بخوان تا توبه ات قبول شود، و این نام‌ها، نام پنج تن آل عبا بود وقتي آدم به ذکر يا قديم الاحسان بحق الحسين رسيد، بي اختيار گريه او را گرفت و اشک از چشمانش جاري شد و قلبش نرم و خاشع شد آدم پرسيد اي جبرئيل، حکمت اين نرمي دل و ريزش اشکم چيست که در اين ذکر به من اين حالت روي داد. جبرئيل شروع کرد به ذکر مصيبت و مرثيه سرايي امام حسين ـ عليه السلام ـ آدم گريست و فرشته هاي آسمان گريستند. جبرئيل گفت بر فرزندت حسين گريه کن که در راه حق و عدالت مصائب سختي را تحمل مي کند که تمام مصائب در برابر مصيبت آن کوچک است، آدم پرسيد مصيبت او چيست؟ جبرئيل گفت او غريب و تنها و با شدت تنشنگي بدون ياور و در حالي که استمدادي کند جز شمشير به او پاسخ نمي گويد سرش را از تن جدا مي کنند و خيمه ها و حرم او را غارت مي نمايند و سرهاي مقدس او و يارانش را همراه خاندان وي در شهرها مي گردانند. اين قداست که براي عزاداري سيد الشهداء از ديرباز وجود داشته در هيچ مسئله اي ديده نمي شود. در روايات ذکر شده است که پيامبر اکرم (ص) در وقت ولادت امام حسين (ع) از شهادت آن حضرت از طريق وحي با خبر شد و گريست و بارها اين واقعه تکرار شد. گفته شده امام حسين ـ عليه السلام ـ در کودکي از جدش پرسيد: آيا من خودم به مرگ طبيعي از دنيا مي روم يا کشته مي شوم به حضرت فرمود اي فرزندم بلکه به ظلم کشته مي شوي. امام حسين (ع) سوال کرد چه کسي ما را مي کشد؟ فرمود بدترين مردم، سوال کرد آيا مرا زيارت مي کنند؟ فرمود آري جمعي از امتم که تو را زيارت کنند من آنها را از مواقف قيامت نجات خواهم داد و از ترس آن مي رهانم. پس از شهادتش مجالس متعددي براي عزاداري امام حسين برگزار گرديد، در دوره اسارت اهل بيت در شام در خرابه شام مجلس عزا بپاشد، قبل از آن در مسير شام در شهر کوفه امام زين العابدين (ع) و حضرت زينب (س) در اجتماع بزرگ کوفيان سخنراني کردند و بر اثر سخنراني و مواعظ آنها مردم کوفه سخت گريستند، گريه ي حسرت و ملامت و اشک ندامت ريختند که حضرت زينب آنها را ملامت و سرزنش نمود و فرمود چشمان شما هميشه گريان باد، بسيار گريه کنيد و کمتر بخنديد ... به نظر مي رسد اولين مراسم رسمي عزاداري که آزادانه براي سوگواري سالار شهيدان پس از شهادت آن حضرت برگزار شد، بر سر مزار مبارک امام حسين (ع) بود که اهل بيت هنگام برگشت از شام در کربلا فرود آمدند و اين مراسم برگزار شد چنانکه ابن طاوس چنين نقل کرده است: «... و اقاموا الماتم المقرحه للاکباد ...» و عزاداري برپا نمودند با دلهاي سوخته. این مراسم در روز اربعین حسینی توسط اهل بیت و جابر بن عبدالله انصاری و عطیه کوفی در کنار قبر مبارک حضرت برگزار شد. دومين مجلس عزا در هنگام ورود اهل بيت به مدينه برگزار شد و به فرمايش امام چهارم اهل مدينه جمع شدند در ورودي مدينه حضرت بر منبر يا صندلي نشست در مقابل خيمه اش و مردم مدينه را مخاطب ساخت و فرمود اي مردم مصيبت بزرگي بر ما روي آورد و در اسلام صدمه اي بزرگ پديدار شد، ابو عبدالله به شهادت رسيد و زنان و اهل بيتش اسير شدند...» بدين ترتيب عزاداري بر امام حسين ـ عليه السلام ـ مرسوم شد و گسترش يافت. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه