دينى كه براى سعادت انسان آمده، چطور انسان را در برابر خاك بى ارزش به سجده مى آورد، آيا اين باعث قداست و پرستش خاك نمى شود؟

اگر ما خداوند را داراى علم گسترده و بى نهايت، و موجودى حكيم بدانيم، خواهيم پذيرفت كه هيچ دستورى را بى حساب نمى دهد و حتماً محاسبه آثار آن شده است، مگر اين كه مادر اين زمينه داراى مشكل باشيم. امّا درباره سجده بر خاك، اولا؛اين كار ارزشى براى خاك نيست؛چون انسان براى اظهار تواضع نسبت به خداوند چنين عملى را ارتكاب مى كند و دليل آن ذكرى است كه مى گوييم و علت سجده را بيان مى كنيم. و مى بينيم كه مهر نماز در بين ما احترامى ندارد و فقط براى سجده بر خاك استفاده مى شود. و اگر هم كسى احترام مى گذارد و مى بوسد، دليلى ندارد؛البته مهر امام حسين(عليه السلام) مشهور به تربت كربلا دليل خاص دارد كه استثناء مى شود. ثانياً؛اين حركت، يك مفهوم زيبا و سمبليك دارد كه از امام على(عليه السلام) پرسش شد و ايشان چنين جواب فرمودند: سجده اول؛يعنى اعتراف به اين كه خدا من چيزى نبودم، جز همين خاك سرد، اما تو به من هستى دادى. با سجده دوم، يادآورى اين معنا مى شويم كه دوباره به همين خاك باز مى گرديم. و هنگامى كه سر از سجده بر مى داريم، اذعان مى كنيم كه در خاك نمى مانيم و بايد پاسخگوى اعمال خويش در فرصت بين تولد تا مرگ باشيم. www.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه