سلام.ایا این حدیث صحیح است؟ایا سندیت و اعتبار دارد؟«حضرت اسماعیل( علیه السلام ) گوسفندان خود را بر لب فرات می‌چرانید. چوپان ان‌حضرت به او خبر داد: از فلان مکان به بعد، گوسفندان دیگر از این رودخانه اب نمی‌اشامند! اسماعیل( علیه السلام ) دست به دعا برداشته و از سبب این موضوع جویا شد. جبرییل نازل گردید و گفت: ای اسماعیل! این موضوع را از خود گوسفندان جویا شو! زیرا دلیل این خودداری را برایت خواهند گفت. اسماعیل( علیه السلام ) از گوسفندان پرسید: چرا از این اب نمی‌اشامید!؟ گفتند: خبردار شدیم که یکی از فرزندانت که نوه حضرت محمد( صلی الله علیه و اله و سلم ) است در این‌جا با لب تشنه کشته خواهد شد، ما نیز چون از این ماجرا اندوهناکیم از این مکان، اب نمی‌اشامیم! اسماعیل( علیه السلام ) در مورد قاتل امام حسین( علیه السلام ) نیز پرسید، گوسفندان گفتند: همان کسى است که اهل اسمان‌ها و زمین و عموم خلایق او را لعنت خواهند کرد. اسماعیل( علیه السلام ) هم گفت: پروردگارا! قاتل امام حسین را لعنت کن

روایتی مرسل در این زمینه چنین نقل شده است:«حضرت اسماعیل(ع) گوسفندان خود را بر لب فرات می‌چرانید. چوپان آن‌حضرت به او خبر داد: از فلان مکان به بعد، گوسفندان دیگر از این رودخانه آب نمی‌آشامند! اسماعیل(ع) دست به دعا برداشته و از سبب این موضوع جویا شد. جبرئیل نازل گردید و گفت: ای اسماعیل! این موضوع را از خود گوسفندان جویا شو! زیرا دلیل این خودداری را برایت خواهند گفت. اسماعیل(ع) از گوسفندان پرسید: چرا از این آب نمی‌آشامید!؟ گفتند: خبردار شدیم که یکی از فرزندانت که نوه حضرت محمّد(ص) است در این‌جا با لب تشنه کشته خواهد شد، ما نیز چون از این ماجرا اندوهناکیم از این مکان، آب نمی‌آشامیم! اسماعیل(ع) در مورد قاتل امام حسین(ع) نیز پرسید، گوسفندان گفتند: همان کسى است که اهل آسمان‌ها و زمین و عموم خلائق او را لعنت خواهند کرد. اسماعیل(ع) هم گفت: پروردگارا! قاتل امام حسین را لعنت کن».[1]در ارتباط با این روایت باید گفت؛ علامه مجلسی(ره) بدون ذکر منبع و سند به نقل این روایت پرداخته است که از دیدگاه دانش حدیث، چنین روایتی قابل اعتماد نیست. اما صرف نظر از سند، برخی اشکالات محتوایی نیز در آن وجود دارد؛ مانند دور بودن کربلا از محل زندگی اسماعیل(ع)، کسب دانش یک پیامبر از حیوان و ... .بنابراین روایت مورد اشاره هم به لحاظ سندی قابل قبول نبوده و هم به لحاظ محتوایی دارای اشکالات مهمی است. [1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 44، ص 243 – 244،‌ بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ جزایرى، نعمت الله بن عبد الله، الأنوار النعمانیة، ج 3، ص 183، بیروت، دار القاری، چاپ اول، 1429ق. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه