درباره حكومت بني اميه توضيح دهيد.

بني اميه يكي از تيره هاي قبيله قريش بودند که در با بنی هاشم رقابتی دیرینه داشتند و پس از بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه به دشمنی و عناد با پیامبر و اسلام ادامه می دادند تا این که در سال هشتم هجری و پس از فتح مکه به اکراه اسلام آورده و لقب طلقاء(آزاد شدگان از سوی رسول خدا) را برای همیشه از آن خود ساختند .آنها در زمان پیامبر و ابوبکر و عمر جایگاه اجتماعی مهمی در بین مسلمانان نداشتند ولی با روی کار آمدن عثمان زمینه برای قدرت گیری آنها فراهم شد. 1ـ ريشه بني اميه: عبدمناف بزرگ قريش است که خاندان بني هاشم و بني اميه در آنجا به هم ميرسند. ابوسفيان معاويه يزيد عبد شمس اميه حکم مروان عبدالملک ابوالعاص عفان عثمان عبد مناف عبدالله پيامبر اکرم(ص) هاشم عبدالمطلب ابوطالب حضرت علي(ع) 2ـ شاخههاي بني اميه: عثمان اولين کس از بني اميه است که به قدرت (خلافت) ميرسد ولي به جهت اين كه معاويه پایه گزار حکومت موروثی در بنی امیه بود منابع وی را اولين حاکم اموي می دانند. معاويه از زمان خليفه دوم والي شام بود تا اينکه اميرالمؤمنين علي(ع) او را عزل کرد. معاويه دستور حضرت را نپذيرفت و به بهانه خونخواهي عثمان در مقابل حضرت جنگيد تا اينکه در زمان امام حسن(ع) و پس از صلح، آشکارا خود را خليفه خواند و همه قدرت را در سرزمينهاي اسلامي به دست گرفت. در زمان او جعل حديث و سبّ حضرت علي(ع) به ويژه در منابر رسماً اجرا ميشد. حاکمان بني اميه دو شاخهاند، يکي شاخه سفياني که دو خليفه دارد: معاويه و يزيد بن معاويه. با در نظر گرفتن معاویه فرزند یزید که مدتی کوتاه عهد دار خلافت بود سه خليفه در شاخه سفياني داريم. بعد از آن شاخه مرواني حاکم شد و خلفاي بني اميه تا آخر از شاخه مرواني هستند. و به اصطلاح به بني سفيان و بني مروان معروفند. 3ـ تعداد خلفاي اموي و مدت خلافت آنها: 1ـ معاويه بن ابوسفيان از سال 40 تا 60ق. البته بيست سال هم به عنوان والي شام بوده است. 2ـ يزيد بن معاويه، از سال 61 تا 64ق. 3ـ معاويه بن يزيد، چند ماه در سال 64ق. 4ـ مروان بن حکم، 9 ماه در سال 65ق. 5ـ عبدالملک بن مروان، از سال 65 تا 86ق. 6ـ وليد بن عبدالملک، از سال 86 تا 96ق. 7ـ سليمان بن عبدالملک، از سال 96 تا 99ق. 8ـ عمر بن عبدالعزيز، از سال 99 تا 101ق. 9ـ يزيد بن عبدالملک، از سال 101 تا 105ق. 10ـ هشام بن عبدالملک، از سال 105 تا 125ق. 11ـ وليد بن يزيد بن عبدالملک، از سال 125 تا 126ق. 12ـ يزيد بن وليد بن عبدالملک، مدتي در سال 126ق. 13ـ ابراهيم بن وليد بن عبدالملک، به مدت 70 روز در سال 126ق. 14ـ مروان بن محمد (مروان حمار) از سال 126 تا سال 132ق. ـ در سال 132ق عباسيان حاکم شدند و بني اميه از قدرت ساقط شدند اما يکي از نوادگان مروان به نام عبدالرحمن داخل از دست عباسيان فرار کرد و از طريق شمال آفريقا به اندلس (اسپانياي فعلي) رفت و در آنجا حکومتی تشکيل داد که بهحکومت امويان اندلس مشهور است. 4ـ برخي اقدامات مهم در زمان امويان: در زمان عثمان دست اندازي بر بيت المال و بيعدالتي در تقسيم آن و قدرت گيري خاندان اموي که مغضوب پيامبر بودند شروع شد و در زمان معاويه رسميت يافت. معاويه براي جبران گذشته امويان خود را خليفه ناميد و به جعل حديث در فضايل بني اميه و شخص خود پرداخت و دستور رسمي براي سبّ و لعن اميرالمؤمنين را صادر کرد. پس از او يزيد چهره منفور جامعه اسلامي سه سال حکومت کرد و هر سال يک فاجعه بزرگ آفريد سال اول حادثه عظيم کربلا، سال دوم قتل عام مردم مدينه و تجاوز به نواميس مردم و سال سوم تخريب و آتش زدن کعبه بود. فضاي اختناق و رعب و وحشت دوره معاویه راه را بر هر حرکت اعتراضی و اصلاحی بسته بود. با روی کار آمدن یزید فاسق بیم ریشه کن شدن کامل دین می رفت و قیام امام حسین علیه السلام و پیامدهای آن به تدریج پایه های حکومت اموی را متزلزل کرد تا این که در سال 132ق بساط این حکومت توسط عباسیان بر چیده شد. در زمان وليد، امام سجاد(ع) و در زمان هشام، امام محمد باقر(ع) به شهادت رسيدند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه