من جوانی ۲۲ ساله و تحصیلکرده هستم. به مذهب و سلوک علاقه زیادی دارم و مطالعات بسیاری هم در این زمینه داشتم و تصمیم داشتم که قدم در راه خودسازی و نزدیک شدن به خدا بگذارم. اما متأسفانه بدلیل مشکلات روحی که برای من پیش اومد نه تنها از این مسیر دور افتادم کارم به جایی رسیده که تا چند مدت دیگر بعد از سر و سامان دادن به برخی کارها قصد خودکشی دارم. برای رسیدن به بعضی آرزوها خیلی دعا کردم مدام به رحمت خدا و ائمه(ع) امیدوار می شدم اما باز اتفاق ناگواری رخ می داد و مرا ناامید می کرد تا جایی که به کلی از استجابت هر نوع دعایی از خدا، یا به واسطه ائمه(ع) ناامید شدم. از تنهایی رنج می برم و دیگر علاقه ای به ادامه راهی که آغاز کرده بودم ندارم قصد دارم پس از مدتی با این دنیای کثیف و آدم های بیرحمش خداحافظی کنم و از ادامه زندگی انصراف دهم فقط می خواستم بدانم آیا کسی که خودکشی کرده ممکن است مورد شفاعت ائمه قرار گیرد و اگر توبه کرده و گناهان خود را تا حد زیادی جبران کرده باشد باز هم اعمال صالح او نادیده گرفته می شود؟

در اسلام خودکشی از گناهان کبیره شمرده شده است و در هر صورت حرام است. شفاعت ائمه اطهار سلام الله علیهم اجمعین شامل کسانی می شود که از آنها راضی هستند و زندگی شان مورد رضایت و تایید آن ها است، در حالی که خودکشی به هیچ وجه مورد تایید خداوند، اسلام و امامان معصوم (ع) نیست. اصل توبه یعنی بازگشت به سوی خدا و حیات و زندگی در حالی که خودکشی یعنی رفتن به سوی مرگ و این دو کاملا با هم در تضاد هستند و نمی شود گفت کسی توبه بکند و بعد خودکشی کند. حتی اگر تمامی گناهان گذشته خود را جبران نموده باشید، چطور می توانید گناه خودکشی که بالاترین گناهان است جبران نمایید؟ خودکشی ناشی از احساس ضعف ایمان به خداوند و باورداشت توانایی های خود و ناامیدی حاصل از آن است پس برای مقابله با این فکر باید بکوشید تا انسان قوی و توانایی شوید. ایمان به خدا و اعتماد به نفس را در وجود خویش تقویت نمایید. بحث خودسازی که اشاره کردید، دقیقا در این راستا است، یعنی در راستای کسب قدرت و توانایی است و می تواند ضعف و نقص شما را در زندگی جبران نماید و شما را در مسیر زندگی و کمال قرار بدهد. از خودسازی ناامید نشوید و بکوشید تا هر چه بیشتر در زمینه های مادی و معنوی زندگی قوی باشید و فکر مرگ و تسلیم شدن در برابر کاستی ها را از ذهن خود برانید. شما جوان و نیرومند هستید و آینده در اختیار شما است. شما می توانید با همت و تلاش به هر خواسته و آرزویی دست یابید، فقط نباید عجله به خرج بدهید، در این مسیر یکی از شرایط صبر و پایداری و کوشش خستگی ناپذیر است. اصولا زندگی چیزی جز این نیست. زندگی یعنی مبارزه با کاستی ها و ضعف ها و تلاش برای کسب قدرت و توانایی. سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت انسان هم در سایه همین توانایی بدست می آید. هر کسی که توانا تر است، دانا تر و کارامد تر و به خداوند نزدیک تر و امید وارتر است و در آخرت نیز جایگاه والاتری دارد. موفق باشید.در مورد خودکشی توجه شما را به مطالب زیر جلب می کنیم:از دیدگاه اسلام مالک همه چیز از جمله انسان، خداوند است و اوست که حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا که او رخصت دهد، مجاز و جایى که او اذن ندهد، غیرمجاز است. از جمله موارد، کشتن انسان است. در این موضوع هیچ تفاوتى بین انتحار و دیگر کشى نیست، چرا که این کار سلب حیات از خود و یا دیگرى است. خداى سبحان انسان را از این امر برحذر داشته، مى فرماید: «من قتل نفسا بغیر نفس او فساد فى الارض فکانما قتل الناس جمیعا؛ و آن کس که انسانى را بدون این که قاتل باشد و یا در زمین فساد کند بکشد گویا همه مردم را کشته است»، (مائده، آیه 32).مرگ و حیات یک نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حیات اجتماع نیست، اما شباهتى به آن دارد، ازاین رو در جایى که اذن خداوند نیست، انجام دادن آن حرام و گناه است. در نگرش الهى، از آن جا که خداوند خالق انسان است و تمام هستى او از خدا است، هیچ کسى نه حق کشتن دیگرى را دارد و نه حق کشتن خود را. این بدان جهت است که از دیدگاه اسلام و همه مکاتب الهى، حیات موهبتى الهى و حقى خدادادى است. از این رو هرگاه این حق وسیله اى براى قتل نفوس دیگر یا باعث فساد در جامعه و بر هم زدن نظم شایسته حاکم بر جامعه شود و افرادى در صدد محاربه با نظام الهى برآیند، این حق به نفع دیگران سلب مى شود، (ر.ک: آیات 32 و 33 مائده - 178 و 179 و 217 بقره). امام صادق(ع) در روایتی فرموده است: هر کس خود کشی کند او در جهنم وارد می شود در حالی که این جهنمی بودنش همیشگی خواهد بود.(من قتل نفسه متعمدا فهو فی نار جهنم خالدا فیها). وسایل الشیعه،ج19, باب تحریم الانسان نفسه, ص13,حدیث1.و امام باقر نیز فرموده اند: مؤمن به هر بلایی مبتلا می شود و با هر نوع مرگی می میرد ولی خودکشی نمی کند. ان المؤمن یبتلی بکل بلیه و یموت بکل میته الا انه لا یقتل نفسه همان حدیث شماره 3.بنابراین اگر کسی ایمان به خدا و زندگی آخرت داشته باشد هیچ گاه دست به چنین کاری نمی زند زیرا خودکشی نوعی کفر به خدا و قیامت است, و اگر از ناامیدی هم سرچشمه بگیرد در روایات ما یأس از رحمت خداوند مهربان هم از گناهان کبیره شمرده شده است.بنابراین از ظاهر آیات و روایات استفاده می شود؛ کسی خودکشی کند حتما جهنمی می شود. البته در صورتی است که خودکشی کننده پس از انجام عمل, توبه واقعی نکرده باشد، و یا مورد عفو از ناحیه خداوند قرار نگیرد. نکته مهمی که در این نهفته است همین است که خودکشی از جمله گناهانی است که فرصت توبه و جبران را از انسان باز می ستاند و زمینه قرار گرفتن در مجرای رحمت الهی را غالبا مسدود می سازد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه