آيا افرادي كه نماز را فقط به خاطر رفع تكليف خوانده اند، در قيامت نمازشان مورد قبول واقع مي شود؟

نماز نور ديدة پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و موجب تقرّب پرهيزكاران و بهترين تكليفي است كه وضع شده است و از بهترين و برترين كارها و ستون دين بوده که اقامه آن موجب دوري و پرهيز انسان از فحشاء و منكر مي باشد. منظور از خواندن نماز فقط به خاطر رفع «تكليف» اين است که ، شخصي اعتقاد به نماز و وجوب آن دارد ولي به عللي ، از جمله تنبلي و بي حوصلگي به آن محبتي ندارد و فقط از ترس عقاب و براي رفع تکليف آن را به جاي مي آورد. نماز چنين شخصي (اگر شرايط ديگر صحّت را داشته باشد) از نظر ظاهري صحيح بوده و نيازي به قضا (از نظر فقهي) ندارد. و نماز اين شخصي از نظر ظاهري مورد قبول واقع مي شود. منتهي بايد توجه داشت كه نماز ظاهري دارد و باطني و آنچه منظور اصلي پروردگار متعال و باعث قرب الي الله مي شود باطن و حقيقت نماز است. و هر يك اثر مخصوص به خود را دارند. اثر خواندن ظاهر نماز (با شرايطي كه در فقه و توضيح المسائل آمده است)، اسقاط تكليف و نجات از عذاب است. اما اثرات باطني نماز (كه مقصود اصلي هستند) بالاتر و عميق تر است. از جمله: پاداش و ثوابهاي اخروي و دنيوي، رسيدن به مقامات معنوي، تقرّب به خدا، دوري از گناهان بزرگ، برپايي خيمة دين. بنابراين شخصي كه فقط به جنبة ظاهري و مقدار فقهي نماز اكتفا مي كند، نبايد انتظار داشته باشد كه از آثار و فوائد دنيوي و آخروي آن مانند مصون بودن از گناهان و يا پاک شدن از آلودگي هاي گناه و جايگاه والاي مصليين در بهشت برخوردار باشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه