در مورد زكات دادن علي (علیه السلام) در حال ركوع چرا ضماير افعال به صورت جمع آمده است در حالي كه حضرت يك نفر بودند؟

در محاورات عرفي خودمان نيز اين نكته به طور معمول وجود دارد؛ مثلاً در صدد تجليل برآمده و مي‏گوييم آنان كه مدال طلا را در المپيك رياضي به خود اختصاص دادند، مايه افتخار كشور ما هستند و يا وقتي شخص مهمي برايسخنراني مي‏آيد، مي‏گويند: ايشان تشريف آوردند و... . اين در حالي است كه در هر دو صورت يك نفر بيشتر مطرح نيست؛ هم برنده مدال طلا يك نفر بوده و هم سخنران يك نفر بيشتر نبوده است؛ ولي با لفظ جمع از آنان ياد مي‏شود. در سخنان بزرگان، رهبران و شخصيت‏ها اين گونهتعبيرات فراوان ديده مي‏شود و به خاطر اجتناب از صراحت و نوعي كنايه‏گويي به اين شيوه دست مي‏يازند. درخطبه‏هاي نهج‏البلاغه نيز اين شيوه فراوان يافت مي‏شود؛ مثلاً در مورد «فدك» مي‏فرمايند: شحّت عليها نفوس قوم وسخت عنها نفوس قوم آخرين ؛ گروهي بر آن بخل و حسادت ورزيدند و گروهي نسبت به آن سخاوت ورزيده و چشمپوشيدند»، (نهج البلاغه، نامه 45). در حالي كه مي‏دانيم يك نفر غاصب بوده و يك نفر از آن چشم پوشيده است.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه