در کتاب پرسشها و پاسخهايي در باره مسيحيت در اواخر کتاب صفحه 249 يکي از اسناد مهم شوراي واتيکان مربوط به مناسبات کليسا با مسلمانان ثبت گرديده و در اين بيانيه مسلمانان را معتقد به حيات معنوي و پرستش خدا معرفي کرده است، آيا اين معرفي دليل آن است که کليسا اسلام را به عنوان يک دين الهي بعد از مسيحيت پذيرفته است؟ اگر چنين است چرا همچنان به دين خود معتقدند و اسلام نميآورند؟ با وجود اينکه اسلام کاملتر از مسيحيت است، چرا مسيحيان حقانيت اسلام را نپذيرفته اند؟

مسيحيان بر طبق آموزههاي اناجيل و دیگرکتابهای مقدس که در دست دارند و به ويژه تعاليم و رسالههاي پولس بر اين باورند که مسيحيت تنها راه نجات براي بشريت است. اين مطلب را بر اساس آن چه که پولس القاء نموده و گفته است که حضرت مسيح قرباني گناهان مسيحيان بلکه همه بشر شده است، پذيرفتهاند. زيرا پولس در رسالههايش به صورت مکرر به اين مطلب تأکيد ورزيده و ميگويد: به وساطت يک آدم، گناه داخل جهان گرديد و به وساطت گناه موت (مرگ) و به اين گونه موت بر همه مردم طاري گشت از آنجا که همه گناه کردند. و سپس ميگويد: عيسي يا آدم دوم، نوع بشر را از سلطه جهاني گناه آزاد نموده است. بنابراين مسيحيان بر اين باورند که گناه حضرت آدم وحواء ـ عليهم السلام ـ به گونهاي بوده است که به همه انسانها سرايت نموده و ذريه و اولاد آنان خطاکار به دنيا ميآيند و خداوند سالها اولاد آدم را با جعل شريعت و احکام عبادي تنبيه نموده و در قيد و بند شريعت قرار داده تا أثر اين گناه اوليه از ابناء بشر برداشته شود ولي شريعت کارگر نيافتاده بالاخره براي نجات بشر خداوند خودش را در جسم پسرش متجسد ساخته؛ عيسي ـ عليه السلام ـ با صليب کشيده شدن، قرباني و فديه گناه اوليه قرار گيرد، تا بشر از قيد و بند شريعت آزاد شدند. پس مسيحيان با تلقي اين مطالب غير معقول از تعاليم پولس، به جز مسيحيت هيچ ديني را بر حق و راه نجات نميدانند. و اين که در اين کتاب به منظور مناسبات کليسا با مسلمانان مطلبي را مبني بر اين که مسلمانان معتقد به حيات معنوي هستند و خدا را ميپرستند از واقعيتي ناشي شده که دين اسلام مبتني بر آن است و اين مطلب را ميتوانند در باره دين يهود و زرتشت نيز اظهار کنند، اما لازمه اين اظهارات اين نيست که آنان حقانيت اين اديان را پذيرفتهاند. به عبارت ديگر آنان اين مطلب را ميپذيرند که مسلمانان خدا را ميپرستند و به زندگي معنوي اعتقاد دارند، امّا آنچه که در نزد آنان رکن اصلي حقانيت به حساب ميآيد، تثليث و الوهيت حضرت مسيح ـ عليه السلام ـ و قرباني شدن براي نجات بشر از گناه ذاتي ميباشد. و چنين چيزي را نه مسلمانان قبول دارند و نه يهوديان و نه پيروان اديان ديگر. بنابراين لازمه اين سخن که مسلمانان خداوند را ميپرستند، از ديدگاه مسيحيت حقانيت دين اسلام نميباشد. امّا اين که اسلام در تمام ابعاد، يک دين کامل و بدون هيچ عيب و نقص و مطابق با مباني عقل ميباشد، ترديدي در آن وجود ندارد. و عدم پذيرش مسيحيان و غير مسيحيان از پيروان اديان ديگر از عوامل مختلفي که در ميان افراد بشر وجود دارند، ناشي ميشود. 1. ذهنيتها و پيش فرضهايي در تصورات و خيالات پيروان اديان ديگر از جمله مسيحيان وجود دارد که اولا مانع از تحقيق در باره تعاليم اسلام ميگردد تا حق را از باطل باز شناسند و در ثاني مانع از پذيرش حق ميشود. به هر حال آنان با وجود اين عوامل اجازه تصور حقانيت دين غير مسيحيت را به خود نميدهند. اين گونه موانع در ميان پيروان تمام اديان و مذاهب باطل مانع از گرايش آنان به دين و مذهب حق ميشود، مثلا واضح البطلانتر از بت پرستي و حيوان پرستي و امثال اينها چيزي نميتواند، وجود داشته باشد لکن در عين حال انسانهاي زيادي هستند که در راستاي حمايت از اين نوع آيينها و پرستش معبودهاي باطل تا پاي جان ميايستند. 2. عامل دوّم، عامل رواني و ضعف فکري در کنار تعصبات ديني و مذهبي ميباشد که مانع از حق گرايي ميشود. 3. لجاجت و حسادت عامل ديگري است که مسيحيان و غير مسيحيان را از پيوستن به راه حق جلوگيري ميکند هر چند راه حق را تشخيص داده باشند. اين مطلب از برخورد يهوديان و مسيحيان صدر اسلام که يقين به حقانيت رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ داشتهاند و او را انکار کردند به خوبي به دست ميآيد. قرآن کريم در اين باره ميفرمايند: «کساني که کتاب آسماني به آنان داده ايم او (پيامبر) را همچون فرزندان خود ميشناسند (ولي) جمعي از آنان حق را آگاهانه کتمان ميکنند. پس خصيصه لجاجت، حسادت و عناد و خودباختگي همراه با تعصبات ديني و ذهنيتها و پيش فرضها و تقليد از آباء و اجداد عوامل اصلي نپذيرفتن حق و دين مبين اسلام از طرف برخي از مسيحيان ميباشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه