درباره اهمیت روزه وفواید آن توضیح دهید؟

« یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون»؛ «ای کسانی که ایمان آورده اید! روزه بر شما مقرر شده است؛ همان گونه که بر کسانی که بیش از شما [بودند] مقرر شده بود؛ باشد که پرهیزکاری کنید». « روزه» در لغت به مهنای امساک و خودداری از هر چیز است و در اصطلاح فقه عبارت است از: «امساک و خودداری از موارد هشت گانه – از هنگام اذان صبح تا اذان مغرب- به قصد انجام دادن فرمان خداوند». شواهد فراوانی در تاریخ به چشم می خورد که روزه در میان یهود و مسیحیت و اقوام و ملت های دیگر نیز بوده است. آنان به هنگام مواجهه با غم و اندوه و توبه و طلب خشنودی خداوند، روزه می گرفتند تا با این کار در پیشگاه او اظهار عجز و تواضع نموده و به گناهان خود اعتراف کنند. از انجیل استفاده می شود که مسیح (ع) چهل شابنه روز، روزه داشته است. قرآن مجید به صراحت بیان می کند: این فریضه الهی، در امت های پیشین نیز واجب بوده است. روزه ابعاد گوناگون و تأثیرات مفیدی بر وجود انسان دارد. مهم ترین این آثار عبارت است:1- روزه روح انسان را تلطیف و اراده ی او را قوی و غریزه هایش را تعدیل می کند «لعلکم تتقون» 2- روزه برای برقراری مساوات میان فقیر و غنی است تا مردم با چشیدن طعم گرسنگی، به یاد فقیران و محرومان بیفتند و حق آنان را ادا کنند. 3- روزه اثر بهداشتی و درمانی فراوان دارد و باعث سلامتی و تندرستی جسم می گردد. الکسی سوفورین (دانشمند روسی) روزه داری را طریق درمان بسیاری از بیماری ها- از جمله کم خونی، ضعف روده ها، رماتیسم، نقرس، بیماری های چشم، مرض قند و بیماری های کلیه و کبد- می داند.« روزه عبادت است و باید برای انجام دادن فرمان خداوند، از اذان صبح تا مغرب کای که روزه را باطل می کند، انجام ندهد. این همان نیت روزه است و لازم نیست آن را از قلب خود بگذراند و یا بر زبان جاری کند. نیت برای روزه ی ماه رمضان و نذر معین، از اول شب تا اذان صبح و برای روزه غیر معین (مانند روزه قضا و نذر مطلق) از اول شب تا ظهر روز بعد است. نیت روزه ی مستحبی، از اول شب شروع شده و تمام روز ادامه دارد تا موقعی که به اندازه ی نیت کردن به مغرب وقت مانده باشد. اگر انسان از روی عمد و اختیار کاری که روزه را باطل می کند، انجام دهد، روزه اش باطل می شود و باید علاوه بر قضا، نیز بدهد. کفاره ی روزه دو ماه روزه است که 31 روز آن باید پی در پی باشد و یا شصت فقیر را سیر کند و اگر به هر کدام یک مد (تقریبا 750 گرم گندم یا جو یا مانند آنها) بدهد، کافی است. دادن پول به فقیر کفایت نمی کند؛ مگر این که اطمینان داشته باشد فقیر به وکالت از او، طعام خریده، سپس آن را به عنوان کفاره قبول می کند. هم چنین می تواند پول کفاره را به یکی از مراکز و نهادهای مطمئن بدهد که به مصارف یاد شده می رسانند (مانند دفاتر مراجع بزرگوار تقلید و کمیته امداد). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه