معلّمین مدارس گاهى از اوقات مجبور مى شوند، جهت نظم کلاس و یادگیرى بیشتر بچّه ها، آنها را تنبیه کنند، البتّه لازم به ذکر است که با حفظ مراتب تنبیه، یعنى تذکّر، نگاه تند، تهدید به دادن نمره کم و امثال ذلک مى باشد و در نهایت مجبور به زدن آنها مى شوند که این زدن ممکن است در دست یا بدن آنها سرخى و کبودى ایجاد کند، سؤال این است که آیا حرمت یا ضمانتى در کار است؟

باید حتّى الامکان از تنبیه بدنى صرف نظر کرد و در صورت ضرورت باید با اجازه خاصّ یا عامّ ولىّ کودک باشد و کارى که سبب دیه شود انجام ندهند و در صورتی که موجب دیه گردد ضامن می باشد و به طور کلی با توجّه به آثار منفى تنبیه بدنى، تا ممکن است باید از آن پرهیز کرد. .

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

مرجع: آیت الله مکارم شیرازی

ایجاد شده در 1400/12/14

لینک کوتاه