ممکن است تفسیر آیات زیر طبق نظر دانشمندان شیعه را ارسال فرمائید؟

2- قبل از بیان بطلان این اندیشه ناروا به بیانات بعضی از دانشمندان اهل سنت می پردازیم. این دانشمندان وقتی متوجه بی پایه بودن این عقیده شدند و این را فکری غریب و ناسازگار یافتند آن را به شدت نقد کرده و نپذیرفتند و دسته ای از علماء آنان؛ این نوع نسخ را به کلی منکر شده و گفتند این عمل لایق شأن شارع مقدس نیست چون این نسخ تلاوت یک نوع تصرف بیهوده و بی فایده و غیر معقول است. الف: کسانی که وقوع نقص در قرآن را نقل کرده اند مانند عائشه و عمر و .. هیچ کدام قائل به نسخ تلاوت نشده اند در حالی که خود در عصر نزول قرآن و عهد پیامبر اکرم(ص) بوده اند و شما چطور برای توجیه روایات آنها قائل به نسخ تلاوت می شوید. و تازه به فرض محال که چنین چیزی گفته باشند و ما هم فرضاً قبول کنیم پس چه می گویید در زیادت قرآن مثل آن که عبدالله بن مسعود معوذتین (سوره فلق و ناس) را جزء قرآن نمی داند. آیا این را هم می پذیرید. ب: ما از اینان سؤال می کنیم که این آیاتی که گمان می کنید تلاوت آنان نسخ شده است کدام هستند کجا بوده اند و این نقل کنندگان چه کسانی هستند بسیاری از این روایات که وجود نقص در قرآن را آورده اند خالی از ذکر آن آیات هستند مثل سوره توبه و احزاب. چطور می شود  قائل به نسخ تلاوت آیاتی شد که هیچ نشانی از آنها نیست. چگونه این سخن ام المؤمنین عائشه را توجیه می کنید که گفت: در قرآن آمده بود که با دو بار شیر خوردن محرمیت حاصل می شود سپس این آیه نسخ شده و با پنج بار شیر خوردن حرمت حاصل می شود و پیامبر(ص) از دنیا رفت در حالی که این آیه قرائت می شد. حال ما می گوییم که معلوم می شود خود پیامبر(ص) تلاوت این آیه را نسخ نکرده است پس چه کسی نسخ کرده است و چه کسی این حق را داشته است که آن را از حیث تلاوت نسخ بکند؟ ج: خداوند قرآن را به عنوان معجزه خالده و جاودانه بر پیامبر اکرم(ص) نازل کرد تا آیات آن را بر هر کس که معاصر اوست تلاوت کرده و برای نسلهایی که بعداً خواهند آمد نیز تلاوت شود و برداشتن بعضی از آیات یعنی ابطال اعجاز و ابطال تلاوت و هر چه که چنین باشد باطل است و رفتنی می باشد. در حالی که قرآن را باطل عارض نمی شود .«إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُون، ما قرآن را نازل کردیم؛ و ما بطور قطع نگهدار آنیم!» [1] د: هر کس که متوجه باشد می فهمد که قول به نقض و زیاده که در مورد قرآن گفته اند مربوط به قائلین این احادیث است و از پیامبر اکرم(ص) صادر نشده است نه در قول و نه تقریر.  و هر چه که از پیامبر(ص) صادر نشده باشد باطل و بی ارزش است. ه: دلیل دیگر بر بطلان نسخ تلاوت آن است که الفاظ قرآن کریم معجزه هستند و آیه می باشند و با از بین رفتن حکم یک آیه، محاسن و ارزشهای دیگر آن به جای خود باقی است و اسلوب و ارزش اعجازی آن پا بر جا می ماند و به همین دلیل جایی برای نسخ آن نیست. اما تفسیر آیات:                                     1- سوره مبارکه الاعلی، « إِلاّ ما شاءَ اللّهُ ‏» قیدی است که در جاهای فراوانی از قرآن آمده است تا نشان دهد که خداوند بر قدرت خود باقی است و می تواند باز ترا بفراموشاند [3] و مانند این قید در سوره هود آیه 108 نیز آمده است. 2- سوره مبارکه بقره، چنان چه در بند (ه) ذکر شد یک آیه دارای جهات کثیره است و ممکن است نسخ به یک جهت آن وارد شود، یعنی این آیه هم معجزه است، هم مضمون آن دلالت بر حکمی دارد، هم زیبایی و اسلوب خاصی دارد و... و در اینجا تنها حکم آن نسخ شده است نه اصل آن بعبارت دیگر بلاغت و اعجاز آن نسخ  نشده است و دلیلی هم بر آن نداریم همین بهترین شاهد این قضیه است که بعضی از آیات قرآن نسخ شده اند ولی تلاوت باقی مانده است. جمله الا ما شاء الله استثنایی است که تنها به منظور بقای قدرت الهی بر اطلاقش آورده شده ، می‏خواهد بفهماند چنین نیست که خدای تعالی بعد از دادن چنین عطیه‏ای دیگر قادر نباشد تو را گرفتار فراموشی کند ، نه ، بعد از اعطاء هم باز به قدرت مطلقه خود باقی است ، و این استثنا نظیر استثنایی است که در آیه شریفه : و اما الذین سعدوا ففی الجنة خالدین فیها ما دامت السموات و الارض الا ما شاء ربک عطاء غیر مجذوذ می‏باشد ، که توضیحش در همان سوره گذشت. پس در این استثنا نمی‏خواهد بعضی از مصادیق نسیان را از عموم لا تنسی خارج کند و بفرماید به زودی علم قرآن را به تو می‏دهیم به طوری که هیچ چیز از قرآن را فراموش نکنی ، مگر آنچه را که او خواسته است فراموش کنی ، برای اینکه اگر معنا چنین باشد اختصاص به رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) ندارد ، همه مردم اینطورند ، و از هر چیزی و هر محفوظی آن مقداری را فراموش می‏کنند که خدا خواسته باشد ، و از اشیا مقداری را حفظ می‏کنند و مقداری را فراموش می‏نمایند ، پس این چه منتی است که بر شخص رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) نهاده ؟ با اینکه عطیه ، عطیه‏ای است عمومی و مشترک بین آن جناب و عموم مردم . ترجمة المیزان ج : 20  ص :  444   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه