در دوست يابي بايد چه كارهايي انجام دهم كه هم خودم راضي باشم و هم او از دست من راضي باشد و با هم صميمي شويم با وجود اين كه من كمرو و خجالتي هستم؟

بهترين شيوه در اين خصوص تأثير گذاري مي باشد وبهترين راه تأثيرگذارى، اين است كه با رفتار و عمل كردن به حقايق دينى و معلومات خود، ديگران را تحت تأثير قراردهيم. قطعاً موقعى مى‏توانيم اثرگذار باشيم كه خود اهل عمل باشيم؛ ولى اگر اهل عمل نباشيم ولو به ظاهر خود را متعبدهم جلوه دهيم - تأثيرگذارى ما خيلى كم مى‏شود. قرآن در سوره بقره مى‏فرمايد: «اتأمرون الناس بالبر و تنسون انفسكم»؛ «آيا ديگران را به نيكى دعوت مى‏كنيد در حالى كه خودتان را فراموش كرده‏ايد». معصوم(عليه السلام) هم مى‏فرمايد «كونوا دعاه الناس به غير السنتكم»؛ «مردم را به غير زبانتان دعوت كنيد»؛ يعنى، با عمل. بنابراين بهترين راه تأثيرگذارى اهل عمل شدن و الگوى مشاهده‏اى براى ديگران ايجاد كردن است. مسأله تأثيرپذيرى يا تأثيرگذارى در حدود كيفيت آن، بستگى به توانايى و قابليت‏هاى انسان در ابعاد مختلف دارد. مهم‏ترين امورى كه در تاثيرگذارى دخالت دارد، ويژگى‏هاى روحى از قبيل اراده استوار، اخلاق نيكو، حسن معاشرت - و آگاهى‏ها و توانش‏هاى علمى بالا است. تاثيرپذيرى مثبت نيز تا حدودى به اين امور و نيز به ميزان انعطاف‏پذيرى و حقيقت‏طلبى شخص، ارتباط دارد. تاثيرپذيرى‏هاى منفى برخاسته از ضعف آگاهى و اراده مى‏باشد. بنابراين هر اندازه در تقويت اراده خود و گسترش صفات حسنه و خلق و خوى پسنديده و افزون‏سازى آگاهى‏ها ودانش‏هاى خود به ويژه در زمينه مسائل دينى، فرهنگى و اجتماعى - تلاش كنيد، به تدريج توان تاثيرگذارى بيشترى خواهيد يافت. با رعايت اصول و نكات زير، فرد مى‏تواند ميزان تأثيرگذاري خويش را افزايش دهد: 1. كار خود را با تحسين و قدردانى صميمانه از طرف مقابل شروع كنيد. 2. با اندكى تفحص و جستجو برنامه خود را با برجسته كردن يك يا چند نكته مثبت و ارزشمند در طرف مقابل و تحسين صادقانه از وى به جهت وجود آن امر مثبت، ارتباط خود را با وى پى‏گيرى كنيد. 3. در صورتى كه اشتباه و لغزشى در وى مشاهده كرديد، مستقيماً از او گلايه نكنيد و وى را مورد انتقاد مستقيم و سرزنش خود قرار ندهيد. 4. قبل از انتقاد از ديگران درباره اشتباهات خود حرف بزنيد. 5. سعى كنيد شنونده خوبى باشيد و ديگران را تشويق كنيد درباره خود، براى شما حرف بزنند. 6. صميمانه ديگران را دوست داشته باشيد و به آنها اين محبت باطنى خود را اعلام كنيد. 7. به ديگران اعتبار بدهيد و كارى كنيد كه احساس كنند مهم هستند. 8. در طرف مقابل نسبت به كارى كه مى‏خواهى انجام دهد، ميل شديدى ايجاد كنيد و به عبارت ديگر فضاى روانى لازم را براى انجام دادن آن عمل فراهم سازيد. 9. هر رفتارى را كه از ديگران نسبت به خود انتظار داريد، همان را با ايشان در پيش گيريد. 10. سعى كنيد نقطه نظرات و ديدگاه‏هاى خويش را بر ديگران تحميل نكنيد؛ زيرا مردم سخن كسى را كه بخواهد عقيده‏اش را بر آنان تحميل كند نمى‏پذيرند و با كسى كه همچون يك سرپرست با ايشان رفتار كند، دوستى نمى‏ورزند و به او اعتماد نمى‏كنند. در اين زمينه براى آگاهى بيشتر ر.ك. الف. ديل كارنگى، آئين دوست‏يابى؛ ب. مدرسى، سيد هادى، دوستى و دوستان؛ پ. محمدى رى شهرى، دوستى در قرآن.www.dte.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه