منظور از واژه «جَبَل» در قرآن کریم چیست؟

«جَبَل» (بر وزن عسل) به معنى کوه است. هرچند بعضى از ارباب لغت در تفسیر آن گفته‌ اند؛ «جَبَل» نقطه مقابل زمین هاى مسطّح است، و بعضى آن را به قسمت هاى مرتفع از زمین که بلند و طولانى باشد تفسیر کرده اند. که ظاهرا همه این تعبیرات اشاره به یک معنى است. البته گاهى این واژه در معانى کنائى نیز به کار رفته و به اشخاص مقاوم و بزرگ «جبل» گفته مى شود، و «جِبلّى» به صفاتى گفته مى‌ شود که در طبیعت انسان ثابت بوده و نقل و انتقال نمى‌ پذیر (مانند کوه) و به گروه و جماعت در لغت عرب نیز «جِبِلّ» (به کسر جیم و با و تشدید لام) گفته مى‌ شود زیرا همانند کوه دارای عظمت هستند.(1) پی نوشت: (1). المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، حسین بن محمد، انتشارات دارالعلم الدار الشامیه، بیروت، چاپ اول، 1412هـ ق، ج 1، ص 185؛ مجمع البحرین، طریحی، فخرالدین، انتشارات کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، 1375هـ ش، ج 5، ص 333؛ و لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، انتشارات دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 هـ ق، ج 11، ص 97. منبع: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ نهم، 1386 هـ ش، ج 2، ص 219. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه