تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
موسیقی و غنا در اصطلاح فقه با یکدیگر فرق دارد. غنا عبارت است از آوازی که از حنجره بیرون آمده و در گلو چرخانده شود، در شنونده حالت سرور و وجد ایجاد کرده و مناسب مجالس لهو و خوشگذرانی باشد. اما موسیقی آهنگی است که از آلات موسیقی پدید میآید.با توجه به برخی آیات و روایات و سخنان برخی روانشناسان، مواردی؛ مانند گرایش انسان به فساد و فحشا، غفلت از یاد خدا، تأثیر سوء موسیقی و غنا بر روان و اعصاب و استفاده سوء استعمارگران از آنرا میتوان از جمله حکمتهای حرمت موسیقی و غنا دانست.دلایل اصلی حرمت موسیقی(یا حلیت برخی اقسام آن) آیات قرآن و روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) است. از میان آیات قرآن میتوان به آیههای 72 سورۀ فرقان، 30 سورۀ حج، 3 سورۀ مؤمنون و 6 سورۀ لقمان اشاره کرد که ائمه(ع) در تفسیر آنها فرمودند، مراد از واژههای "قول زور"، "لهو" و "لغو" در این آیات، غنا است.همچنین روایاتی وجود دارد که در اثبات حرمت غنا به آنها استدلال شده و به دستهای دیگر از روایات که در آنها آلات موسیقی و استعمال آنها حرام شمرده شده، برای اثبات حرمت برخی موسیقیها استدلال شده است.از آنجا که غنا به معنای کشیدن صدا و هر گونه صدا و آواز استعمال شده، به همین جهت همۀ فقها "لهوی بودن" را از قیود غنای حرام میدانند و برخی نیز قید "مطرب" بودن را به آن افزودهاند. در مورد موسیقی نیز اکثر فقها نوع لهوی آنرا حرام دانسته، و برخی موسیقی مطرب را نیز حرام میدانند. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.