در روایتی از امام علی(ع) چنین نقل شده است: «لواط، بین دو ران است و دخول در مقعد، کفر است». چرا این تعریف با واژگان فقهی از قبیل تفخیذ و لواط متفاوت است؟ چرا احکام متفاوتی با هم دارند؛ از جمله آن‌که حرمت ازدواج خواهر و مادر و دختر مفعول بر فاعل، مشروط بر دخول در مقعد است؟ آیا روایات دیگری در این موارد وجود دارد و روایت قبل را نسخ می‌کند؟

روایاتی درباره معنای «لواط» نقل شده است که در ظاهر، با معنای خاص فقهی آن - که حکم حدّ دارد - متفاوت است:در این زمینه امام علی(ع) می‌فرماید:«اللِّوَاطُ بَینَ الْفَخِذَینِ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْرُ»؛[1] لواط، بین دو ران است و دخول در مقعد، کفر است.«اللِّوَاطُ مَا دُونَ الدُّبُرِ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْرُ»؛[2] لواط، تمتع کمتر از دخول است، و [دخول به‏] دُبُر، کفر است.هم‌چنین حذیفة بن منصور می‌گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: لواط چیست؟ فرمود: «ما بین الفخذین؛ میان دو ران است». آن‌گاه پرسیدم: پس آن‌که دخول می‌کند چیست؟ فرمود: «ذَلِکَ الْکُفْرُ بِمَا أَنْزَلَ اللهُ عَلَی نَبِیه‏؛ چنین کاری کفر ورزیدن به احکام الهی است».[3]در توضیح روایات یادشده، باید گفت:این دسته از روایات، بیانگر معنای لغوی لواط است که اعم از دخول یا سایر استمتاعات می‌باشد. چنان‌که فقها نیز لواط را همین‌گونه معنا کرده‌اند.[4]استمتاع و بهره‌گیری جنسی مرد از مرد(بدون انجام دخول)، به دلیل شرعی،[5] موضوع حدّ(اعدام) نیست، بلکه لواطی که موضوع حدّ(اعدام) است و موجب می‌شود لواط کننده با خواهر لواط دهنده حرام ابدی شود، تنها با دخول تحقق می‌یابد،[6] نه با تفخیذ و تمتع از میان دو ران. هر چند این عمل نیز حرام بوده و مجازات تازیانه را دارد.[7] یعنی اگر فردی تا همین مقدار هم پیش رود، نزد خداوند با فرد لواط‌کار تفاوتی ندارد، هرچند احکام فقهی لواط بر او بار نمی‌شود.ظاهر این‌گونه از روایات، بزرگ جلوه دادن این گناه و تأکید بر ترک آن است، و گرنه از نظر فقهی حکم به کفر لواط کننده نمی‌شود و احکامی مانند جدا شدن همسر از او، حرام بودن حیوانی که توسط وی ذبح شده و مانند آن، بر او بار نمی‌شود.«ظاهراً اطلاق لواط بر غیر دخول، مانند استفاده از میان دو ران، یا میان دو کپل، استعمال مجازی است».[8] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه