دختر باکره اى با پسرى عقد نکاح دائم منعقد نموده و هنوز در دوران عقد به سر مى برند و ازدواج نکرده اند. چندین مرتبه با همدیگر به مسافرت رفته و در هر مرتبه نیز، به مدت حداقل یک هفته در یک مکان بوده اند. پس از مدّتى زوجه مدّعى شده که به لحاظ خلوت نمودن و انجام مواقعه با زوج، بکارتش زایل گردیده، ولى زوج منکر این ادعاست. با توجّه به موضوع فوق لطفاً به سؤالات ذیل پاسخ دهید: الف) با توجه به قاعده فقهى «البیّنة على المدعى والیمین على من انکر» چون زوجه مدّعى ازاله بکارت است آیا مى توان گفت وى باید براى ادّعاى خود دلیل ارائه کند؟ ب) آیا اساساً قاعده فوق در موضوع فوق، حاکمیّت دارد؟ اگر جواب مثبت یا منفى است، دلیل آن چیست؟ ج) بر فرض عدم حاکمیّت قاعده فوق، چه قاعده یا اصلى منطبق بر موضوع است؟ د) آیا مى توان به اصل ظاهر استناد کرد و چنین نتیجه گرفت که چون زوج عنین نبوده و زوجه نیز باکره بوده و زوجین نیز چند مرحله و درهر مرحله طى چند روز با همدیگر بوده و خلوت نموده اند، بنابراین زوج مرتکب ازاله بکارت شده و او باید بر عدم ارتکاب چنین فعلى دلیل ارائه نماید؟

در این گونه موارد ظاهر حال حجّت است؛ زیرا در فرض سؤال آنها مدّتى با هم خلوت داشته اند و اگر زوج ادّعاى عدم دخول مى کند او در حکم مدّعى است و ادّعایش بدون بیّنه پذیرفته نیست و قول زن حجّت است. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه