سلام، آیا مکان ها و داستان هایی که در قرآن کریم ذکر شده اند؛ مانند بهشت و جهنم و داستان قوم لوط و... همگی به طور کامل عین حقیقت بوده، یا گاهی حالت نمادین و سمبلیک دارند؟ لطفا توضیح دهید. با تشکر

قصه ها و داستان های قرآن، براساس حق و صداقت، بوده و هیچ گونه امر غیر واقعى و خلاف حقیقت به آن راه نیافته؛ و بر همین اساس، تقسیم قصه های قرآن بر پایه راه یابى خیال یا اسطوره به آنها، موجه نیست؛ زیرا هر آنچه قرآن کریم از حوادث گذشته بیان نموده، حق و دارای واقعیت است، حتى اگر آن داستان ها در اصطلاح، تاریخى محسوب نشوند؛ زیرا قرآن نه کتاب تاریخ است و نه در صدد بیان تاریخ نگارانه از حوادث، چنان که در ارائه داستان، تنها به برخى از ابعاد و عناصر آن بر حسب اهداف خویش پرداخته است.البته می توان گفت: تنها آنچه در قالب مَثَل ناظر به عنوان کلى -و نه ناظر به شخص خاص- مطرح شده، جنبه تمثیلى دارد؛ زیرا در چنین مواردى به جنبه تمثیلى آنها، تصریح شده است؛ مانند "کَمَثَلِ الْعَنکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتاً" و "کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لاَ یَسْمَعُ إِلاَّ دُعَاء وَنِدَاء". ضمن آن که قابلیت انطباق آنها بر هزاران مصداق مشابه، انکارناپذیر است، ولى آنچه را در قالب بیان امور واقعى و تحقق یافته در خارج مطرح ساخته است، نمى توان بر اسطوره یا نماد و تمثیل حمل نمود. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه