با توجه به آيات اول سوره بقره‌، گمراهان‌، مشركان و كافران‌، از قرآن (هدايت‌گر) چه سودي مي‌برند؟

براي پيدايش و رشد محصول‌، حاصل خيز بودن زمين‌، شرط اساسي است‌. تا وقتي زمين شوره‌زار است‌، پيدايش محصول در آن‌، توقعي نابجا است‌. تا وقتي گمراهان‌، كافران و مشركان‌، سرسختانه‌، لجوجانه‌، عالمانه و از روي عمد، از پذيرش حق و آيات الهي سرباز بزنند، دل آن‌ها مانند زمين شوره زاري خواهد بود كه آمدن يا نيامدن باران براي آن هيچ اثري نخواهد داشت‌; اما با توجه به اين كه كفر كافر، جبري و تكويني نيست‌، براي او امكان بازگشت هست‌، چنان چه نمونه‌هاي بسياري در تاريخ وجود داشته و دارد. در اين صورت‌، زمين‌ِ دل مستعد شده‌، باران هدايت‌هاي الهي اثر مي‌گذارد. از اين رو، اگر قرآن مي‌فرمايد: "هدي للمتقين‌; (بقره‌، 1) ]اين قرآن‌[ هدايت براي متقين است‌."، شامل كافران نمي‌شود، و اگر مي‌فرمايد: "اِن‌َّ الَّذين‌َ كَفَروا سَوأٌ عَلَيهِم ءَاَنذَرتَهُم اَم لَم تُنذِرهُم لايُؤمِنون‌;(بقره‌،6) كساني كه كافر شدند، براي آن‌ها تفاوت نمي‌كند كه آنان را ]از عذاب خداوند[ بترساني يا نترساني‌، ايمان نخواهند آورد." مشروط بر آن است كه بر كفر خود لجوجانه باقي بمانند; اما روشن است كه در صورت خارج شدن از كفر، آيات الهي بر آن‌ها اثرپذير است‌، زيرا قرآن مي‌فرمايد: "...هدي للناس‌..." (بقره‌، 185)...]اين قرآن‌[ براي راهنمايي مردم است‌..."( ر.ك‌: تفسير نمونه‌، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران‌، ج 1، ص 67 ـ 68 و ص 81 ـ 87، دارالكتب الاسلامية‌. ) eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه