چگونه ممکن است کسی که در حق پدر و مادر خود و دیگر نزدیکانش بسیار بدی کرده است، کارهای ناشایست خود را جبران کند؟ آیا چنین شخصی توبه اش نزد خداوند قبول شود؟

پس دلیلی برای نپذیرفتن توبه وجود ندارد و نا امیدی از رحمت الهی بزرگترین گناه است. در مورد توبه چند نکته قابل توجه است: الف: توبه دارای ارکانی هست که باید آن ارکان را ملاحظه کرد: اول: باید از سر صدق و واقعیت به سوی حق بازگشت نماید، یعنی از کرده خود واقعا پشیمان شده باشد. دوم: عزم و تصمیم داشته باشد که آن گناهانی را که انجام داده است برای همیشه ترک کند. سوم:باید در مواردی که گناه از قبیل حق الناس است حتما حقوق مردم را ادا کند تا هنگام ملاقات خدا حقی از آنان بر عهده او نباشد. چهارم:باید واجباتی را که ترک کرده است و قابل جبران هستند (نماز، روزه، حج،خمس و زکات و...) جبران کند. [ii] ب: امام امیر المؤمنین علیه السلام فرموده اند: به کسی که چهار چیز داده شود از چهار چیز محروم نشود، از جمله به کسی که (توفیق ) توبه داده شده است از قبول توبه محروم نشود. [iii] چنانچه قرآن کریم فرمود: آن کس که مرتکب عمل زشتی شود و یا به خود ستم کند سپس از خدا طلب آمرزش کند خداوند را آمرزنده و مهربان خواهد یافت. [iv] ج: همانگونه که « الامن من مکر الله » (ایمن بودن از عذاب الهی) از گناهان کبیره است ،« الیأس من روح الله » (نومیدی و یأس از بخشش و رحمت خداوند) هم از گناهان کبیره است. باید از رحمت و بخشش خداوند مأیوس نشویم. 2- عاق والدین و ایذاء مؤمنین اگر چه از گناهان کبیره اند و عقوبت شان بسیار سنگین است ولی امید است که گناهکار با پشیمان شدن از آن رفتارها و عذرخواهی از پدر و مادر و دیگر مؤمنان و حلالیت طلبیدن از آنان به جرگه توابین وارد گشته و مشمول این کلام خداوند شود که می فرماید « إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ » [v] خداوند توبه کنندگان را دوست دارد. گناهکار هیچ گاه نباید از رحمت و مهر و بخشش پروردگارش نا امید باشد و باید مطمئن باشد این توفیق توبه هم از خدای مهربان است و اگر او نمی خواست و این موج را در او ایجاد نمی کرد موفق به توبه نمی شد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه