زمينى است که سال‌ها در آن آجرپزى مى‌شده و به همين نام معروف است. در همين زمين اطفال ميّت نيز دفن مى‌شده‌اند، بدون اين‌که نام قبرستان برآن گذاشته باشند. اين زمين هم‌جوار قبرستان است و الآن مدّتى است ـ شايد نزديک به ١٠ ـ ١۵ سال يا بيشتر ـ که ديگر در آن، طفل ميّتى دفن نشده است، با اين‌که افرادى داعيه‌ى ملکيّت آن را دارند، قسمتى از آن براى شرکت نفت روستا زيربنا رفته و قسمتى هم براى نانوايى و قسمتى هم به عنوان مغازه در نظر گرفته شده و قسمت قابل توجهى هم باقى مانده است، آيا مى‌توانيم آن قسمت اخير را که باقى‌مانده، براى مصارف عامّ المنفعة چون خانه روحانى يا ساير مصارف تصرّف کنيم، يا اگر شخصى حاضر شود آن را بخرد و پولش را اهالى روستا صرف امور عامّ‌المنفعه بنمايند، اين کار را انجام دهيم؟ البته در صورتى که مدّعيان ملکيت هم راضى باشند يا نتواند مدّعاى خود را ثابت کنند.

وقفيّت به صِرف دفن ثابت نمى‌شود، پس هزينه نمودن آن ـ بعد از فراغ از آن چه مربوط به مدّعى مالکيت است ـ براى امور مذکور اشکال ندارد.

مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره

مرجع: آیت الله بهجت قدس سره

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه