به نظر می رسد که قدم اول در اهمال امر به معروف و نهی از منکر، نداشتن شجاعت کافی است. احادیث مربوطه را دیده ام شبیه به این مضمون که اجل ربطی به انجام این واجب ندارد. آیا راه خاصی برای افزایش شجاعت و کاهش غضب وجود دارد؟ (البته احتمالا بخشی از این غضب و عدم شجاعت ژنتیکی و ارثی است.(

برخی روایات وجوب مطلق امر به معروف و نهی از منکر را اعلام کرده و برخی دیگر آن را به عدم ترس جانی و مالی مقید می کنند که با دقت در این روایات، منافاتی میان آنها مشاهده نمی شود؛ زیرا روایتی که در آن بیان شده است که امر به معروف و نهی از منکر، از اجل کسی نمی کاهد و کسی را از روزی محروم نمی کند، جنبه عمومی دارد؛ به این معنا که چون اغلب مردم به دلیل ترس از کشته شدن و ضرر ستمکاران این فریضه را ترک می کنند، معصوم (ع) می فرماید که چنین نیست، و این عمل تأثیری در نزدیکی اجل و محروم شدن از روزی را به دنبال ندارد، و گرنه بسیاری از اولیای دین و ائمه (ع) از جمله امام حسین (ع) در راه زنده شدن امر به معروف، جان و مال خویش را فدا کردند. در روایات دستوراتی برای کاهش غضب آمده است، مثل یاد آورى فضیلت فرو بردن خشم،‏ یاد آوری عظمت عذاب الاهى، پناه‏ بردن به خدا از شرّ شیطان و وسوسه‏ هاى او با خواندن دعاها و اذکار وارده، وضو گرفتن یا غسل ‏کردن با آب سرد، تغییر وضعیّت از حالت ایستاده به نشسته یا به‏ عکس‏، ... و در مورد صفت شجاعت نیز دستور العمل هایی در شرع برای ایجاد این صفت در نفس و افزایش و تقویت آن آمده است از جمله: توکل بر خداوند، یاد خدا»، غلبه بر نفس و ... . .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه